Etrurska civilizacija
Ako ste se pitali odakle potiče toga, vezeni ogrtač koji se i danas može videti kao tradicionalna odeća nekih naroda, odgovor potražite par milenijuma unazad među jednim od najstarijih naroda - Etrurcima. Pored toge, nosili su i dugačke tunike i kožne čizme ili sandale sa otvoreninm prstima. Pripadnici plemstva kod Etruraca nosili su nakit, a žene su plele kosu u pletenice.
Etrurci su živeli na teritoriji današnje Italije i to njenog centralnog dela, u državi Etruriji. Naziv Etrurci i danas je zadržan u nazivu Tirenskog mora jer je grčko ime za pripadnika ovog naroda Tiren. Etrurcima se pripisuje stvaranje jedne od prvih civilizacija koja toliko daleko seže u prošlost da je teško shvatiti da je pre tako mnogo vekova i mogla postojati tako napredna kultura, koja je u nekim svojim aspektima i za sadašnje pojmove vrlo bogata i raznovrsna. Stari Rimljani su upravo od Etruraca preuzeli brojeve i slova tako da su na temelju stare kulture gvozdenog doba gradili svoju civilizaciju. Čak se i u umetnosti i graditeljstvu Starog Rima prepoznaju neke odlike ovog drevnog naroda koji je u osmom i devetom veku pre nove ere živeo na Apeninskom poluostrvu.
Cera je samo jedan do 12 gradova koji su činili Savez tadašnje Etrurije. Nalazi se na Tirenskom moru i sadrži mnoga svedočanstva o moći i bogatstvu Etruraca u šestom veku pre nove ere. Njihova tadašnja groblja bili su pravi gradovi mrtvih jer su se mrtvima zidale kuće poput onih u kojima žive ljudi, a kuće su bile razdvojene ulicama identičnim onima u bilo kom naselju. Same grobnice bile su u vidu kuća ne samo po spoljašnjem izgledu već i po unutrašnjem uređenju. Oni su otišli toliko daleko da su i sobe opremali nameštajem. Grobnice su bile ukrašene raznim slikama i scenama iz svakodnevice. Iako je sam nameštaj u grobnicama bio od kamena, u njima su se nalazili i brojni predmeti od velike umetničke ili pak istorijske vrednosti. Veliki broj tih predmeta čuva se u muzejima kako ne bi istruleo u nekropolu.
Mnogi naučnici pokušavali su da protumače značenje nekih etrurskih reči jer je njihov jezik, iako vuče korene od grčkog, zapravo bio drugačiji od grčkog, a nijedan jezik mu nije bio srodan. Iako postoji na stotine tekstova ispisanih na ovom jeziku, naučnici nisu uspeli da potpuno protumače značenje reči tako da ostajemo uskraćeni za veoma važna svedočanstva ne samo o životu Etruraca već i o tadašnjim istorijskim prilikama. Međutim, otkrivanjem zlatnih poluga sa uklesanim rečima na dva jezika - etrurskom i feničanskom (koji je već dešifrovan) naučnici su uspeli dobiti tzv. prevod onoga što je pisalo na etrurskom.
Simbol etrurske kulture su dva krilata konja. Njih danas sa ponosom čuva Muzej u Tarkviniji. Neki običaji se ni do danas, posle 2500 godina nisu promenili. I Etrurci su prilikom sahrana priređivali bankete i gozbe, mada su oni otišli i korak dalje od toga - u čast umrlih priređivali su sportske igre. Očigledno je da na smrt nisu gledali kao na konačan kraj već kao na delić života koji su nam podarili bogovi.