Muzeji u Amsterdamu

Teško se može naći grad koji po kvadratnom metru ima veći broj muzeja od Amsterdama. Kada šetate Amsterdamom, imate utisak kao da su muzeji svuda oko vas. U prestonici Holandije postoji preko 40 muzeja koje je veoma lako obići  pešice jer je većina muzeja smeštena u delu grada koji je poznat kao "Muzeumplein". Ovaj deo grada se nalazi u blizini Leidsepleinaa.

Sledeća lista sadrži najpopularnije muzeje u Amsterdamu.

Aliard Pierson Muzej

Aliard Pierson Muzej je arheološki muzej amsterdamskog univerziteta. U muzeju je predstavljena kolekcija predmeta iz Egipta, sa bliskog istoka, antičke Grčke i Rima. Eksponati potiču iz perioda od 4000 godina pre nove ere do 500. godine nove ere i pružaju dobru sliku svakodnevnog života antičkog sveta.

Botanička bašta

Botanička bašta u Amsterdamu je jedna od najstarijih botaničkih bašti u svetu. U njoj se danas nalazi preko 4000 vrsta biljaka. Osnovana je 1638 .godine i početku je služila za gajenje lekovitog bilja koje je tada imalo veliki značaj u medicini.

Istorijski muzej

Istorijski muzej u Amsterdamu će vam korišćenjem najsavremenijih multimedijalnih tehnologija ispričati kompletnu istoriju Amsterdama. Muzej se može obilaziti samostalno ili sa vodičem.

Kuća Ane Frank

Više od dve godine jevrejska devojčica Ana Frank se sa članovima porodice skrivala od nacista u Drugom svetskom ratu u skrivenom delu kuće i pisala svoj dnevnik (Dnevnik Ane Frank). Prednji deo kuće je restauriran i uređen u stilu iz tog vremena. U muzeju su izloženi citati iz dnevnika, fotografije i predmeti koji su pripadali ljudima koji su se skrivali u kući.

Muzej biblija

Muzej biblija u Amsterdamu se nalazi u srcu starog grada duž Hernegracht kanala. Muzej istražuje istoriju biblije i uticaj koji je imala. Kolekcija sadrži veliki broj zanimljivih predmeta, strare biblije, kao i najstariju bibliju štampanu u Holandiji 1477 .godine.

Adresa: Hernegracht

Muzej filma

Muzej filma je muzej holandske kinematografije. Muzej pokriva filmsku industriju od najranijih nemih filmova s kraja 19.veka do najnovije digitalne produkcije. Muzej poseduje i veliki broj stranih filmova. Ukupno raspolaže sa 46.000 filmskih naslova, 35.000 postera i 450.000 fotografija.

Adresa: Vondelpark 3

Muzej kafe i čaja

Nalazi se u poznatoj Warmoesstraat ulici, blizu Red Light Districta. Muzej prati istoriju industrije kafe i čaja i možete saznati mnoge zanimljivosti iz ove industrije.

Adresa: Warmoesstrat 67

Muzej energetike

Muzej energetike je smešten u staroj centrali koja je preuređena u muzej. Pored zanimljivih eksponata iz prošlosti, mogu se videti i najsavremenija dostignuća nauke. Jedan od najzanimljivijih delova muzeja su automobili na solarni pogon.

Adresa: Hoogte Kadijk 400

Muzej fotografije

Foam muzej fotografije je muzej fotografija iz celog svet. Pored fotografija najpoznatijih svetskih fotografa, Foam predtavlja i talentovane mlade fotografe i organizuje tribine posvećene fotografiji.

Hermitage Amsterdam

Početkom 90ih godina prošlog veka profesor Mihail Piotrovski, direktor Ermitaža u Peterburgu, došao je na ideju da otvori ekspozituru muzeja negde na zapadu. Izabran je Amsterdam i muzej je smešten u lepoj kući u ulici Amstel. U muzeju se održavaju male izložbe slika iz kolekcija muzeja Ermitaž u Peterburgu.

Adresa:Amstel 51

Muzej nauke Nemo

Naučni centar Nemo je najveći naučni centar u Holandiji. Ovde možete upoznati zadivljujući svet nauke i tehnologije na zanimljiv i istraživački način. Pored toga, organizuje se i niz interaktivnih radionica. Centar je zanimljiv i za decu i za odrasle posetioce.

Adresa: Oosterdok 2

Stara crkva "Oude Kerk"

Ovo je najstarija crkva u Novom Sadu i centar mnogobrojnih kulturnih događaja. Nalazi se u srcu starog grada. Crkva je građena u više faza tokom različitih perioda. Ukupna površina iznosi 4000 kvadratnih metara.

Adresa:Oudekerksplein 23

Rembrantova kuća

U restauriranoj kući iz 17.veka u kojoj je Rembrant živeo, nalaze se gotovo sva njegova dela. Neke slike su povodom 400 godina od njegovog rođenja, vraćene u studio gde je čuveni slikar slikao. U muzeju se organizuju i povremene izložbe umetnika koji su inspirisani njegovim delima.

Adresa:Jodenbreestraat 4

Rijkuseum

Veći deo Rijk muzeja je trenotno zatvoren zbog renoviranja koje treba da bude završeno 2013 .godine. Rijkmuseum je jedan od najpopularnijih muzeja u Amsterdamu koji vredi posetiti kada bude otvoren.

Adresa:Jan Luijkenstraat 1

Tropenmuseum

Tropenmuseum je mesto gde možete putovati svetom i kroz vreme. To je jedan od vodećih etnografskih muzeja u Evropi. Lepa i istorijska zgrada obezbeđuje prostor za 8 stalnih i više privremenih izložbi. Izložbe prikazuju veliki broj objekata, fotografija muzike i filmova iz svih kultura sem zapadne. Audio ture su dostupne na engleskom, francuskom i nemačkom jeziku.

Adresa:Linnaueusstratt 2

Muzej lala

Muzej lala (Tulip museum) je jedan od najmlađih amsterdamskih muzeja. Osnovan je 2004 .godine i kao što mu samo ime kaže, posvećen je najpopularnijem cvetu u Holandiji.

Adresa: Prinsengracht 112

Muzej Van Goga

Muzej Van Goga je jedan od najposećenijih muzeja u Amsterdamu. Muzej poseduje najveću kolekcija Van Gogovih slika u svetu. Izložba je organizovana tako da se može pratiti rad poznatog slikara kroz sve faze njegovog rada i da se poredi sa radom drugih poznatih slikara iz tog perioda. Muzej je veoma lako naći.

Adresa:Paulus Potterstraat 7

Narodni muzej - Aranđelovac

Narodni muzej u Aranđelovcu osnovan je 1981. godine. Muzej poseduje bogatu paleontološku, arheološku, istorijsku i umetničku zbirku. Narodni muzej je istovremeno i staralac nad pećinom Risovačom.

Jedna od aktuelnih postavki u Muzeju je izložba savremene umetničke keramike, nastale na međunarodnom festivalu "Svet keramike", koji se održava u okviru Smotre umetnosti "Mermer i zvuci".

Kontakt telefoni
034 - 712 -415
034 - 722 -883

Rodna kuća Živojina Mišića

U mioničkom selu Struganik, nedaleko od Banje Vrujci, nalazi se rodna kuća Živojina Mišića koja je rekonstruisana i pretvorena u muzej. Živojin Mišić je bio jedan od najznačajnih zapovednika srpske vojske u Prvom svetskom ratu, a izložba prati njegov život od detinjstva pa do poslednjih dana života, sa posebnim akcentom na njegove najveće zasluge. Posete muzeju je potrebno zakazati.

Šarganska osmica

Šarganska osmica je atraktivna turističko muzejska železnica, jedna od poznatijih u Evropi među prugama uskog koloseka. Karakteristika šarganske pruge je da je jedini način da se savlada visinska razlika od samo 300 metara bio izgradnja petlje – osmice duge 13.5 kilometara.  Popularni „Ćira“ huktao je ovom deonicom od 1925. godine kada je pruga završena pa sve do 1974. godine, kada je ukinuta.

Početkom ovog veka, pruga i svi prateći objekti su obnovljeni u turističke svrhe. Izuzetnu vrednost kompleksa predstavlja činjenica da je cela trasa sa železničkim stanicama i vagonima rekonstruisana autentično i da je čak očuvan i proces loženja i upravljanja parnjačom. Pored toga, pruga ima i druge osobenosti. Tako na primer, železnička stanica Jatare, jedinstvena je po tome što na njoj nikada nije prodata ni jedna karta.

Vožnja šarganskom osmicom je prava atrakcija i zbog divljih predela Mokre Gore kroz koje prolazi, mnogobrojnih tunela, krivina i useka, daleko od užurbanosti  modernog života.

Sirogojno

U muzeju narodnog graditeljstva u Sirogojnu prikupljene su i izložene stare seoske građevine sa Zlatibora, planine na jugozapadu Srbije. Izgrađen je pored sela Sirogojna na 890 m nadmorske visine. Izgradnja muzeja započeta je 1979. godine. I pored toga što je tada u ovom kraju još uvek bio sačuvan veliki broj starih brvnara, koliba, zgrada, staja, mlinova, krečana veliki broj primeraka starog pokućstva, posuđa i poljoprivrednih alata, posao nije bio nimalo lak jer cilj istraživanja nije bio da se samo pronađu građevine koje će se preneti u muzej. Uz tip kuće trebalo je utvrditi i način na koji je kućište organizovano, broj i vrstu zgrada na kućištu, unutrašnju opremu kao i promene na kući i uzroke koji su do njih doveli. Da bi se staro selo originalno rekonstruisalo prikupljani su podaci o razvitku porodice, promenama odnosa u porodici, običajima i svemu ostalom što je moglo uticati na obrazovanje stambenog prostora. Zbog svega toga, izgradnja muzeja trajala je nekoliko godina.

Birani su objekti koji mogu da predstave bogatsvo arhitekture zlatiborskog kraja i da istovremeno prikažu privredne i društvene odnose na selu. Neke kuće izgrađene su u potpunosti od drveta, bez upotrebe gvožđa, čak su i klinovi drveni, što govori o slaboj ekonomskoj snazi domaćinstva. Jedna od zgrada ima urađenu skrivnicu za žito, što je u doba stvaranja srpske države i hajdučije bilo preko potrebno. Sve građevine opremljene su izvornim pokućstvom, kakvim se opremala kuća u prošlosti. U dvorištu i podrumima kuća i zgrada izložena je zbirka starog oruđa i alata. Sve što je izloženo prikupljeno je isključivo na Zlatiboru, sem sobnih peći koje se nisu mogle pronaći pa su rekonstruisane. Posebno se trudilo da se stari materijal i konstrukcija sačuvaju u najvećoj mogoćoj meri. Sav rad na prenošenju i konzervaciji je dokumentovan, tako da svaki objekat ima svoj dosije. Kod obnove delova građevina koji se nije mogao preneti( zidovi od kamena i maltera od blata, podovi od kamena), obnova je izvedena izvornim materijalima i tehnikama što nije bilo lako jer je trebalo naći zaboravljene majdane kamena i majstore starih zanata. Na projektu je kao vođa bio angažovan arhitekt, tri etnologa, arhitekti saradnici, fizikohemičar, stolar-konzervator i grupa drvodelja, zidara i radnika...

Osnovno zanimanje stanovništva u prošlosti bilo je stočarstvo jer se od zemljoradnje nije moglo živeti. Gajio se kukuruz, pšenica, zob i ječam, a od voća šljive i jabuke. Kuća i sve ostalo, gradilo se od drveta, kao i u drugim krajevima Srbije gde šume ima u izobilju. Drugi materijal koristi se samo tamo gde se drvo ne može upotrebiti. Kuća je po pravilu dvodelna i sastoji se od “kuće” i sobe. Jednodelna kuća je davno isčezla tako da ni u narodu nije ostala upamćena. U sredini “kuće” je ognjište i središte porodičnog života. “Kuća” ima dvoja naspramno postavljena vrata(da bi se lakše stizalo do svih delova dvorišta – tradicija koja postoji kod mnogih naroda) i bez prozora je. Soba je namenjena za kućne svečanosti, primanje gostiju i spavanje najstarijih. Uvek je manja od “kuće”. Ima dva ili tri prozora bez stakla, već samo kapak na smicanje.

Poseban deo domaćinstva gradi se u planini, gde preko leta deo porodice boravi sa stokom. Tu se podiže uglavnom koliba i tor, ali negde i velike pojate za krupnu i sitnu stoku. U nekim krajevima kolibe su vrlo male, tek tolike da se u njima može založiti vatra, dok je u drugim krajevima koliba kuća u malom.

Vreme nastanka zlatiborske arhitekture nije lako utvrditi. Većina građevina sagrađena je u XIX veku jer su starije propale, kako zbog ratnih pustošenja, tako i zbog ograničenog veka trajanje drvene građe. Ipak, sasvim je sigurno da je arhitektura dinarske oblasti kojoj pripada i kuća sa Zlatibora znatno starija jer su konstruktivni element zlatiborske brvnare isti kao i elementi konstrukcije sačuvani na mnogim staroslovenskim arheološkim nalazištima. Zbog toga je njihova vrednost posebno značajna.

Zaposleni u muzeju Vam uglavnom neće biti od velike koristi. Ako želite da čujete priču o organizaciji života u srpskim porodicama tokom prošlih vekova onda je poseta preko neke od zlatiborskih agencija bolja alternativa

Turistička organizacija Zlatibor
031-841-646

Bahčisaraj

Bahčisaraj je malena orijentalna varošica, uskih ulica i malenih kuća. Staro naselje ove nekadašnje prestonice krimskih Tatara smešteno je oko Hanskog dvorca, glavne turističke atrakcije Bahčisaraja.

Kako stići

Bahčisaraj se nalazi između Simferopola i Sevastopolja pa je iz ova 2 grada najlakše stići. To je moguće autobusima sa glavne autobuske stanice ili vozom. Autobusi voze veoma često, dok vozovi saobraćaju 5-6 puta dnevno. Iz ostalih mesta na Krimu je moguće doći samo autobusima (maršutkama).

Balaklava

Gradić Balaklava, smešten u zalivu, 15 km južno od Sevastopolja, bio je decenijama jedna od najvećih vojnih tajni Sovjetskog Saveza jer se u njemu nalazio podzemni centar za remont podmornica. Svet je za njega saznao tek 1992 .godine. U samom gradiću postoji betonska gradska plaža, ali je za kupanje mnogo bolje brodićima otići do petnaestak minuta udaljene Srebrne ili Zlatne plaže. Nešto dalje se nalazi najlepša od svih plaža u okolini Balaklave. U ovom delu Crnog mora žive sve tri vrste crnomorskih delfina i uz vrlo malo sreće ih možete sa broda.

Da krenemo najpre od istorije Balaklave. Naziv grada ima tursko poreklo. Još u 15.veku Turci su ovo mesto zvali Balik-Juve što znači riblje gnezdo. Ovaj naziv nije bio slučajan. U zalivu je tada bilo tako puno ribe da se mogla hvatati kofama. Vremenom, turski naziv grada je evoluirao u današnji.

Istorijski deo grada je sačuvao srednjovekovni kolorit: stare ulice krivudaju i uzdižu se uz brdo, a nad gradom dominiraju ostaci srednjovekovne tvrđave Čembalo. Poseban šarm Balaklavi daju usidrene jahte, ribarski i turistički čamci, veliki broj restorana duž keja iz kojih omamljuje miris pečene ribe.

Do pada Vizantije 1453. godine, zaliv su držali Đenovljani. Bavili su se trgovinom i imali jaku ekonomiju. Nakon što su Turci osvojili Carigrad, trgovački putevi kroz Bosfor su zatvoreni i njihova moć opada. Turci osvajaju tvrđavu Čembalo 1475. godine i daju joj naziv Balik-Juve.

1768. godine počinje prvi rusko-turski rat. Iako malobrojniji, Rusi izlaze kao pobednici i Turci potpisuju mir kojim priznaju nezavisnost krimskog hana. Deset godina kasnije, krimski Grci se obraćaju ruskoj carici Katarini II sa molbom da im dozvoli preseljenje u Rusiju. Carica im izlazi u susret i svi krimski Grci se sele u Azovsku guberniju. Kada je 1783 .godine Krim pripojen Rusiji, u Balaklavi praktično više nije bilo stanovnika. Sa osnivanjem vojnog garnizona, Grci se postepeno vraćaju iz Azovske gubernije. Osnovna delatnost stanovništva bila je trgovina, ribolov i poljoprivreda.

1853  .godine započinje Krimski rat u kome Britanci zauzimaju Krim, ali samo na kratko. Mirovnim ugovorom iz 1856. godine Britanci vraćaju Sevastopolj i Balaklavu Rusiji u zamenu za tvrđavu Kars na Kavkazu.

Prve podmornice u Balaklavi se pojavljuju 1908 .godine. Bile su to ruske podmornice "Kambala", "Karas", "Karp". Nakon Oktobarske revolucije, u Balaklavi je osnovana Druga brigada podmornica Crnomorske flote.

1944. godine Crvena armija oslobađa Balaklavu od Nemaca, a zbog saradnje sa okupatorima, Staljin naređuje deportaciju krimskih Tatara, Grka, Bugara i Nemaca. Konačno, 1957. godine započinje izgradnja zavoda za remont podmornica. Uporedo sa zavodom, Sovjeti su u Balaklavi vršili eksperimente sa delfinima. Naime, pokušavali su dresirati delfine opremljene eksplozivom da uništavaju neprijateljske brodove.

Zavod za remont podmornica

Nakon bačenih atomskih bombi na Hirošimu i Nagasaki, u Sovjetskom Savezu se počelo razmišljati o izgradnjim podzemnih vojnih baza koje bi mogle da izdrže nuklearne udare. Balaklava nije slučajno izabrana za mesto izgradnje zavoda za remont podmornica. Ulaz u balaklavski zaliv je takav da je sa otvorenog mora nemoguće videti postojanje naselja, dok je na kopnu zaliv sa svih strana okružen brdima.

Zavod je projektovan da izdrži atomske udare jačine 100 kilotona (poređenja radi, atomska bomba bačena na Hirošimu bila je jačine 10 kilotona). Podmornice su ulazile sa jedne strane brda, a izlazile na drugu stranu. Ulaz i izlaz bili su tako dobro zamaskirani da ih je bilo teško primetiti čak i iz blizine. Ukupna dužina kanala iznosi 500 m, a dubina 8 m. Kanale prati betonski dok na kom se obavljao remont. U zavod se moglo ukupno smestiti 7 podmornica. Posle remonta, izlazile su na drugu stranu, bliže otvorenom moru. U slučaju nuklearnog napada, u zavod je moglo da se skloni do 7000 ljudi.

Ulaz za podmornice u podzemno sklonište

Najveću pažnju među posetiocima izaziva priča vodiča o životu stanovnika Balaklave. Iako je osmočasovni rad ispod zemlje sam po sebi težak, to nije sve što su morali da učine za otadžbinu. Ni svojim najbližima nisu smeli da kažu gde i šta rade. Svako jutro su kao i svi ostali ljudi odlazili na posao i porodici govorili da rade u običnoj fabrici. Da bi izašli iz Balaklave u neki drugi grad, bila im je potrebna specijalna dozvola, a stanovnicima drugih gradova je bio zabranjen ulaz u Balaklavu. I tako decenijama sve do 1991 .godine. Sa raspadom Sovjetskog Saveza zavod je prestao da radi. Evakuacija podmornica i opreme započela je 1992 .godine.

Zavod danas služi kao muzej. Obilazak se vrši sa vodičima.

Kako stići

Do Balaklave se može stići autobisima iz više gradova. Najbliži grad je Sevastopolj. Kada se dolazi iz Sevastopolja, treba izaći na stanicu "Peti kilometar" (na autobusima često piše 5 km), a zatim sačekati drugi autobus do Balaklave.

Zlatna kapija

Najstarije utvrđenje koje je štitilo Kijev od napadača potiče izgradio je 1037. godine knez Jaroslav. Tokom vekova, u mnogobrojnim napadima na grad, odbrambeni zidovi su uništeni, a na mestu gde je postojala kapija grada, 1983. godine je obnovljen deo utvrđenja i u njemu se nalazi istorijski muzej "Zlatna kapija".  Muzej se nalazi u centru Kijeva, preko puta istoimene metro stanice.

Versaj

Versaj, bivši dvorac francuskih kraljeva, jedno je od najposećenijih turističkih mesta na svetu. Pored Ajfelove kule, predstavlja najveću turističku znamenitost Pariza. Prema želji kralja Luja XIV, radovi na izgradnji današnjeg dvorca započeti su 1688. godine. Versaj je bio sedište francuskih kraljeva do Luja XVI koji nije shvatao neizbežnost društvenih promena. Naime, skupštinska većina tražila je uspostavljanje ustavne monarhije (kao što je to danas u Britaniji ili Španiji) što Luj XVI nije prihvatao. Na kraju su u revoluciji i on i njegova žena uhapšeni i pogubljeni na giljotini. Nakon njihove smrti, dvorac je neko vreme bio zapušten i čak mu je zapretilo propadanje. Odlukom kralja Luja Filipa, kompleks je restauriran i pretvoren u muzej.

Dvorac sa vrtom je toliko veliki da se prosto ne može obići za jedan dan. Versajski park sa mnogobrojnim statuama i vrtovima, služio je kao model za mnoge dvorske parkove širom Evrope.

U Versaju su se odigrali mnogi događaji od značaja za svetsku istoriju. U njemu je 1871. godine proglašeno ujedinjenje nemačkih država, 1919. godine potpisan je mirovni ugovor kojim je završen Prvi svetski rat, kao i ugovor kojim se definitivno potvrđuje raspad austro – ugarske monarhije.

Svrzina kuća

Svrzina kuća, sagrađena u 18. veku, predstavlja izuzetno dobro očuvan primer stanovanja iz turskog perioda. U Svrzinoj kući, životnom prostoru nekada bogate begovske porodice, ali i u mnogim sličnim kućama u kojima Sarajlije i danas žive, prepoznatljivi su principi stanovanja i odnosa prema životu.

Kuća je morala biti relativno velika, sa dovoljno prostora za sve ukućane i eventualnu poslugu, morala je biti ograđena visokim zidom prema ulici u cilju zaštite intimnosti. Takođe, morala je imati odvojen prostor za muškarce i žene, što se može videti u Svrzinoj kući.

Svrzina kuća je danas muzej i otvorena je za posete.