Manastiri u opštini Svilajnac

Miljkov manastir, zvani Bukovica, posvećen je Sv. Vavedenju Presvete bogorodice. Prvi pisani dokument o manastiru Bukovica datira iz 1374. godine za vreme Kneza Lazara. Godine 1787. manastir obnavlja Miljko Tomić, trgovac iz Gložana, po kome dobija sadašnje ime Miljkov manastir. Manastir održava tradiciju proslave Sv. Preobraženja Gospodnjeg, 19. avgusta, kao zavetinu nekadašnjeg naselja u blizini. I do dana današnjeg, ovaj praznik se proslavlja u manastiru kao opštenarodni sabor.


Na udaljenosti od oko 10 kilometara od Svilajnca u ataru sela Gložane, nalazi se Manastir Dobreš, posvećen Sv. Nikolaju čudotvorcu. Nalazi se na sredini puta koji povezuje dva manastira tj. između Miljkovog manastira i Manastira Zlatenac i u neposrednoj blizini reke Velika Morava.


Manastir Zlatenac nalazi se u ataru sela Gložane u Donjoj Resavi, na 5 kilometara jugoistočno od Gložana. Manastir leži u blagom pobrđu, okružen šumom, žitorodnim njivama i vinogradima, na samoj obali Velike Morave. Proglašenjem za samostalni opštežiteljni manastir 1980. godine,  u Zlatencu počinje uspon monaškog života i drugog manastirskog napretka. Manastir raspolaže prelepom vodenicom na Moravi.

Kada se krene putem južno od Gložana, stiže se u selo Radošin u kome se nalazi manastir Presvete i Bogorodice, smešten 500 metara od obale Velike Morave, u divnom ambijentu šumovitih padina. Pouzdano se zna da je manastir postojao još na početku 15. veka, u vreme vladavine despota Stefana, jer su se u njemu prepisivale knjige od 1402. do 1427. godine. Izgradnjom konaka i nastanjivanjem monahinja 2002. godine manastir je ponovo oživeo.


Najjužnije selo u Svilajnačkog opštini je Vojska, a u njemu se, na obroncima Bagrdanske klisure na obali Morave nalazi manastir Tomić, posvećen Sv. apostolu Tomi. Ovaj manastir se prepoznaje po sačuvanim delovima kamene plastike koja se vezuje za rezbarstvo moravske škole. Datira s kraja 14. i  početka 15. veka. Neki delovi stare crkve su sačuvani i na njima je podignuta nova jednobrodna građevina. Manastir Tomić je danas ženski manastir.


Crkva „Prenos moštiju Svetog oca Nikolaja“ – Brvnara nalazi se u ataru sela Gložane. Sagrađena je 1724. godine, a obnovljena 1820. godine od strane Milosava Zdravkovića, dok je adaptacija izvršena 1975. godine od strane Zavoda za zaštitu spomenika – Kragujevac. Celokupni ikonostas je iz 18. veka. Dveri stare crkve su jedinstvene po tome što su pored Arhanđela Gavrila i Majke Božije, naslikani i car David i car Solomon (ličnosti opisane u Starom Zavetu).

Predlog za vikend

Ovo je samo predlog kako možete organizovati vikend izlet. Po želji, koristeći informacije na našem sajtu, možete program menjati u skladu sa svojim interesovanjima.

Resava

Tip: Srednjovekovni manastiri i prirodne atrakcije
Smeštaj: bungalovi sa restoranom pored vodopada Veliki Buk
Udaljenost: Beograd 150 km

Okolina Resavske pećine pruža odlične uslove za kraći odmor. Zahvaljujući prirodnim lepotama i kulturno - istorijskim spomenicima, sadržajem se može ispuniti 3 - 4 dana. Pored Resavske pećine, u krugu od 20 - 30 kilometara, nalaze se manastiri Ravanica i Manasija, muzej ugljarstva u Senjskom rudniku, planina Beljanica. Kanjon Resave kojim veoma retko prolaze vozila, idealan je za vožnju bicikla i šetnju. Smeštaj je najbolje potražiti u okolini vodopada Veliki Buk gde postoji nekoliko restorana u kojima se služe tradicionalni proizvodi i sveža pastrmka iz sopstvenih ribnjaka. Za smeštaj pogledajte stranicu Smeštaj - Veliki Buk.

Do Resave je veoma lako stići jer se nalazi 20 - 30 kilometara od auto puta Beograd - Niš. Do svih značajnih mesta uglavnom postoje putokazi.
Auto karta

Grza

Vrelo Grze nalazi se 20 km od auto puta Beograd – Niš, na putu od Paraćina prema Zaječaru. U selu Izvor treba skrenuti levo i od tog mesta, sa obe strane puta, nalazi se veliki broj lepih vikendica.  Nedaleko od vrela, izgradnjom malih brana, napravljena su 2 mala jezera čija okolina očarava zelenilom i tišinom.

Voda u jezerima je hladna za kupanje i ne postoji plaža.

Kanjon Resave

Samo nekoliko kilometara od Velikog Buka, jednog od najviših vodopada Srbije, kroz stene kučajskih planina, usekla je sebi put rečica Resava. Najlepša deonica jednog od najužih kanjona Srbije zove se Sklop. Tu se gotovo vertikalne strane kanjona, visoke nekoliko stotina metara, približavaju jedna drugoj na samo nekoliko metara.  Maleni vodopadi, nepregledne šume i netaknuta divlja priroda neodoljivo zovu da se zakorači u svet iz bajki. Kroz kanjon dug dvadesetak kliometara vodi dobar makadam.

Manastir Manasija

Manastir Manasija se nalazi 2 kilometra od Despotovca. Zadužbina je despota Stefana Lazarevića, podignut između 1407. i 1418. godine. Pripada moravskoj školi i predstavlja jedan od najvažnijih spomenika srpske srednjovekovne kulture. Za vreme despota Stefana Lazarevića bila je kulturni centar despotovine, a zbog svojih prepisa i prevoda bila je čuvena i kroz ceo XVI vek. Brojni rukopisi iz resavske škole i njihovi kasniji prepisi od neprocenjivog su značaja za srpsku kulturu. Najznačajnija knjiga, prepisana u velikom broju primeraka, bila je ,,Izbornik”, svojevrsna enciklopedija religijskih, filozofskih, književnih i drugih tekstova. Neke od fresaka ubrajaju se u najznačajnija ostvarenja srpskog srednjovekovnog slikarstva. Za vreme turske okupacije, Manasija je više puta razarana: 1456, 1459, 1734. godine.

Turistička karta

Manastir Ravanica

Manastir Ravanica je udaljen oko 140 kilometara od Beograda, nekoliko kilometara od auto puta Beograd - Niš. I pored svih rušenja tokom vekova, očuvano je utvrđenje oko njega i  još uvek postoje delovi kule Miloša Obilića i kula kneza Lazara u kojoj se još vide tragovi fresaka. Manastir Ravanicu izgradio je knez Lazar 1381. godine. Jedan stari rukopis o njemu kaže:

,,Podiže iz temelja hram u slavu Vaznesenja Gospodnjeg vrlo visok i lep, utvrdi ga na četiri stuba i ozari ga živopisom...ukrasi ga zlatom i običnim ukrasom; obdari ga bogato raznim sasudima srebrnim i pozlaćenim...Ogradi ga gradom i utvrdi ga sa sedam kula; sagradi trpezariju…sazida ćelije i prilepi ih uza zid kao ptičja gnezda…Zasadi vinograde i podiže voćnjake. Onda sabra u njemu veliki broj monaha i ustanovi opštežiće…Sazida i drugi hram koji leži na istočnoj strani u podgorju toga mesta…i podiže bolnice za bolesne monahe, za strance i raslabljene.”

Manastir Ravanica je građen raskošno, a u jednoj povelji se ističe da sve što je knez dao manastiru, sam otkupio. Samo osam godina nakon završetka ravanice, knez Lazar poginuo je na Kosovu. Sahranjen je prvo u crkvi u Prištini, a posle dve godine njegovo je telo preneto u Ravanicu, gde je počivalo oko 300 godina. Godine 1690. patrijarh pećki Arsenije Čarnojević sa 37.000 porodica beži od turske sile preko Dunava. Njemu se pridružuju i monasi iz Ravanice koji sa sobom uzeše i mošti svetog kneza. Posle četrdesetak dana stigoše do Budima i naseliše u Sent Andreji, sagradiše malu crkvu i u njoj položiše mošti kneza Lazara. Međutim, ravanički monasi uskoro pronalaze napušten manastir Vrdnik, obnavljaju ga i u njega prebacuju mošti kneza. Čim je mir između Austrije i Turske sklopljen 1718. godine, jedan od monaha vraća se u Srbiju i nalazi Ravanicu u jadnom stanju, zaraslu u korov, te uskoro počne sa prikupljanjem sredstava za njegovu obnovu. Arhijerejski sabor srpske pravoslavne crkve godine 1954. donosi odluku da se mošti kneza vrate u njegovi zadužbinu, ali je to učinjeno tek 1988. godine.

PRENOS MOŠTIJU SVETOG KNEZA LAZARA U RAVANICU

Kad Lazaru odsekoše glavu
Na Kosovu, kraj vode kladenca,
Sastaše se mnogi sveštenici,
Tri stotine starih kaluđera,
I dvanaest velikih vladika,
I četiri stara patrijarha:
Prvo pećki, drugo carigradski,
Vaseljenski i jerusalimski,
Oblačiše velike odežde
I na glavu kape kamilavke
I u ruke knjige carostavne,
Pa čitaše velike molitve,
I držaše velika bdenija;
Za tri dana i ti noći tamne
Ni sedoše ni se odmoriše,
Ni legoše ni sanka imaše:
Mole sveca, kud će svetac poći,
I kojoj će Lazo zadužbini
Il’ će Žiči ili Studenici,
Ili Peći ili Dečanima,
Il’ će Petci, ili će Pavlici,
Il’ Petrovoj crkvi pod Pazarom,
Il’ u Gradac, ili u Deviča,
Il’ u Banjsku, il’ u Mileševku,
Il’ u Prizren Aranđela crkvi,
Da ili će u Vilandar sveti.
Neće svetac zadužbini tuđoj,
Već on hoće svojoj zadužbini,
A u svoju krasnu Ravanicu,
Pod visokom, pod Kučaj-planinom,
Što je Lazo sagradio crkvu
Za života jošte za svojega,
Sagradio sebi zadužbinu,
O svom hlebu i o svome blagu,
A bez suza, bez sirotinjskijeh.
Prenesoše mošti svetiteljske,
Sveto telo slavnog car Lazara,
U njegovu krasnu zadužbinu,
Zadužbinu, crkvu Ravanicu.

Turistička karta

Resava- turistička karta