Nacionalni park Tara
Iako su prve inicijative da se planina Tara proglasi za nacionalni park potekle još pedesetih godina prošlog veka, to je učinjeno tek 1981 .godine.
Da na Tari postoje prirodne retkosti značajne za celu planetu, bilo je poznato još od istraživanja našeg poznatog botaničara dr. Josifa Pančića.
Planina Tara je područje šumskih ekosistema od kojih neki spadaju u najproduktivnije u celoj Evropi. Na Tari su otkrivene 34 šumske i 19 livadskih zajednica. Šume pokrivaju 80% teritorije Nacionalnog parka od čega su 75% mešovite sastojine jele, smrče i bukve. Simbol Tare je tercijerni relikt Pančićeva omorika. Uz Pančićevu omoriku, poseban značaj imaju tisa, mečija leska, božur, paprat rebrača, dervenski različak, božikovina, jeremičak...U šumama Tare je registrovano više od 250 vrsta gljiva, od kojih su samo 3 otrovne. Jedna od njig je zelena pupavka, najopasnija gljiva Evrope.
Od raznovrsne flore najzanimljiviji su mrki medvedi i autohtone divokoze koje se mogu sresti već na visini od 290 m (inače se na drugim mestima retko viđaju ispod 1000 m). Za nauku su značajni alpska rovčica i endemit Pančićev skakavac. Od 135 vrsta ptica, 43 su selice. Najvrednije su istovremeno i one najugroženije: orlovi, sokolovi i druge grabljivice. Planinske potoke, jezera i Drinu nastanjuje oko 40 vrsta riba među kojima su najcenjenije pastrmka, som, lipljan i mladica.
