Nacionalni parkovi

 

  • Kamp Zasavica

    Kamp Zasavica

    Kamp "Zasavica" se nalazi u srcu nedirnute, očuvane prirode, 12km južno od E-70 autoputa Beograd – Zagreb, 80km zapadno od Beograda i 62km južno od Novog Sada. Do kampa se stiže kada se sa autoputa izađe za Sremsku Mitrovicu, posle naplatne rampe levo sve do kružnog toka na kome treba nastaviti pravo, pa preko mosta na reci Savi ka Mačvanskoj Mitrovici. Na kraju sela skrenuti do kampa. Na putu do kampa postoje bilbordi koje obaveštavaju kojim putem treba ići da bi se stiglo do kampa.

    Kamp "Zasavica" je jedan od najmlađih, ali najmodernijih i najopremljenijih kampova u Srbiji, sa kapacitetom od 42 kamping parcela. Kamp je idealan za ljubitelje prirode s obzirom da se nalazi u neposrednoj blizini Specijalnog rezervata prirode Zasavica, koji je moguće obići brodom, čamcima i pešačkim turama, organizovano sa vodičem ili individualno. Područje Specijalnog rezervata prirode Zasavice je utočište mnogih životinja (vidre, dabrovi, labudovi, ribe...) i raznovrsnoh biljaka (lokvanji, gljive...), poznato po čistim vodama i po tome što se u rezervatu nalazi najveća farma starih rasa genetičkih resursa Srbije, i to: podolsko goveče, mangulica i balkanski magarac. Rezervat poseduje i farmu muznih magarica.

     

     

  • Močvare


    Močvare



    Među svim tipovima staništa, močvarna su ptičjim svijetom najbogatija i najraznolikija. Samo močvarna staništa omogućuju život tako brojnih jata velikih Posmatranje ptica - Zasavicaptica na malom prostoru. Od oko 400 evropskih vrsta ptica čak 170 je potpuno ili delomično vezano za močvare.


    Posmatranje ptica je aktivan vid turizma koji podrazumeva boravak u čistoj prirodi, na industrijski nezagađenom vazduhu. Srbija je bogata staništima i vrstama ptica, od kojih su neke retke i ugrožene, pa kao takve veoma privlačne. U značajnija staništa ptica u Srbiji spadaju Obedska i Carska Bara, kanjon Uvca, Gornje Podunavlje, Ovčarsko-Kablarska klisura.


    Posmatranje ptica-močvare

     

  • Nacionalni park Đerdap


    Nacionalni park Đerdap



    Nacionalni park “Đerdap“ je najveći nacionalni park Srbije. Odlikuje se veoma atraktivnim pejzažima i vidikovcima, izuzetno retkim biljnim i životinjskim vrstama, pećinama, potocima.

    Sastoji se od više ambijentalnih celina. Planina Starica obiluje blagim usponima i lepim pejzažima pa je često posećuju planinari i rekreativci. U njenom podnožju smešteno je jezero Veliki Zaton. Na samo 10 km dugom prostoru Malog Krša, nalazi se veliki broj značajnih geomorfoloških objekata, vidikovaca, izvora, reka ponornica, vodopada, jama i pećina sa nakitom. Planina Miroč sa istoimenim selom, pored specifičnog pejzaža ima i posebne atrakcije: kanjon reke Gradašnice i pećinu Gradašnicu. 12 km od Majdanpeka se nalazi Valja Perast – prirodni kameni most visok 26 m (sličnih ima u Vratni). Pored Majdanpeka se nalazi i jedna od najvećih atrakcija ovog kraja – Rajkova pećina.


    Do najlepših vidikovaca je teško doći bez vodiča, ali na putu od Velikog Gradišta prema Negotinu, koji najvećim delom prolazi pored Dunava, postoji više mesta sa kojih se pruža lep pogled. Jedno od njih se nalazi na deonici između Donjeg Milanovca i Kladova. Pored puta je urađeno odmaralište, a sa suprotne, rumunske strane je crkva i 40 metara visoka, u steni uklesana statua koja predstavlja starog rumunskog cara Decibela (Decebalus),  koji se u I veku borio protiv Rimljana. Posle nekoliko poraza, na kraju je 106. godine rimska vojska predvođena Trajanom odnela pobedu čime je tadašnja Rumunija postala rimska provincija, a Decibel je izvršio samoubistvo. Statua je rađena od 1994 – 2004 godine i koštala je preko milion dolara. Preko puta nje, na srpskoj strani, nalazi se Trajanova tabla vidljiva samo sa vode.



    Biljni i životinjski svet


    Virovi Dunava i Đerdapskog jezera, staništa su najraznovrsnijih vrsta riba od kojih su najznačajniji: som, smuđ, klen, štuka, bucov, mrena, bodorka, crvenperka, deverika, šaran, kečiga. Pored Dunava, pecati se može i na jezeru Veliki Zaton (2 km od Majdanpeka).

    Očuvane stoletne šume stanište su jelena, srna, divljih svinja, zečeva, lisica, šarenih tvorova, sova...Na Dunavu se sreće najraznovrsnija fauna ptica močvarnica, a u dolinama reka i nizijama mogu se naći prepelice, fazani i jarebice.

    Od velikog broja biljnih vrsta, posebno su značajne one čija se brojnost u Evropi znatno smanjila: mečja leska, koprivić, orah, jorgovan, medunac, kostrika, zlatna paprat, ruj, zelenika.


    Istorijski spomenici


    Nacionalni park "Đerdap" je jedini u Srbiji i jedan od retkih nacionalnih parkova u Evropi koji se odlikuje tolikim bogatstvom istorijskih spomenika da ih je teško nabrojati:

    Dunav je ovde nekada bio granica Rimskog carstva, tako da na celom toku Dunava nema toliko rimskih spomenika kao u u Đerdapu ( Dijana, Trajanova tabla, Trajanov most, rimski put). Na ulazu u Đerdapsku klisuru stoji srednjovekovni Golubački grad, a na izlazu svedok turske dominacije, tvrđava Fetislam. Tu je i Lepenski Vir, najstarije otkriveno praistorijsko naselje, staro više od 8000 godina. Na arheološkom lokalitetu "Okno"  se nalazi praistorijski rudnik (3800 – 3200 p.n.e), gde je pored 40-ak okana otkriven veliki broj alatki izrađenih od rečnih oblutaka i jelenskih rogova.


    Kontakt
    Nacionalni park Đerdap 030-590-778   
    Veb sajt: Nacionalni park Đerdap
    Nacionalni park Djerdap - karta

    *Fotografije iz ove galerije su iz arhive Nacionalnog parka Đerdap


     

  • Nacionalni park Fruška Gora

     

    Nacionalni park Fruška Gora

     

     

    Fruška Gora, izdvojeno šumsko ostrvo na jugu Panonske nizije, stanište je velikog broja vrsta ptica. Tome značajno doprinose blizina Dunava i močvarnih staništa. Na osnovu bogatstva ornitofaune, ovo je jedno od najvrednijih područja u Srbiji. Na Fruškoj gori je evidentirano postojanje 211 vrsta ptica, od čega se u samom Nacionalnom parku može sresti 150 . U poslednjem veku, sa Fruške Gore je nestalo oko 100 vrsta ptica (suri orao, crni lešinar, crna lunja i dr). Istovremeno su se pojavile neke nove vrste zbog sađenja četinara, voćnjaka i formiranja površinskih kopova. U nove vrste spadaju gnezdarice: drozd kamenjar, daurska lasta, obični kraljić, planinska crvenorepka.

    Tokom jeseni i proleća, Fruška Gora je značajno područje gnežđenja mnogih retkih vrsta ptica. Među njima se izdvajaju orao krstaš, orao belorepan i orao kliktaš, pčelarica, crna žuna, belovrata muharica, crna roda. Zbog značaja za očuvanje ugroženih vrsta, područje Fruške Gore je uvršteno u listu Međunarodno značajnih područja za ptice (IBA).

    Nacionalni park Fruška Gora organizuje za posetioce različite programe posmatranja ptica na šumskim i stepskim staništima i jezerima. Za posmatranje orlova iz blizine, Nacionalni park je izgradio osmatračnicu na zimskom hranilištu za grabljivice.

    Povezani tekstovi o Fruškoj Gori:
    Planina Fruška Gora
    Fruška Gora - Put vina

     

     

  • Nacionalni park Kopaonik

     

    Nacionalni park Kopaonik

     

     

    Biljni svet Kopaonika

    Kopaonik je u pogledu raznolikosti biljnog sveta jedna od najbogatijih planina centralnog Balkana. Upravo te je bio osnovni razlog da se 1981. godine Kopaonik proglasi za nacionalni park. Njegov izolovan položaj u odnosu na ostale planine Srbije i raznovrstan geološki sastav, oduvek je privlačio istraživače. Biljni svet je zastupljen sa mnogobrojnim vrstama drveća, cvetnica, zeljastih biljaka, paprati, mahovina, žbunova i gljiva. Po broju endemičnih vrsta biljaka, Kopaonik predstavlja jedan od najvažnijih centara biodiverziteta Balkana. U visokoplaninskim predelima Kopaonika zastupljena je jedna petina flore Srbije. U odnosu na ostatak Evrope, ledeno doba na teritoriji Balkana nije značajno uništilo biljni svet o čemu svedoče biljke koje su ostaci drevne flore: runolist (Leontopodium alpinum), Vaccinium uliginosum, Trolius europaeus, ostrya carpinifolia i dr. U najinteresantnije vrste spadaju kopaonička čuvarkuća, kopaonička ljubičica, pančićeva režuha. U međunarodnoj Crvenoj listi (knjiga retkih i ugroženih vrsta biljaka i životinja) zastupljene su 4 biljne vrste sa Kopaonika.

     

    Nacionalni park Kopaonik

     

    Na Kopaoniku je karakteristično izuzetno pravilno visinsko smenjivanje vegetacije. Vegetacija počinje od vrbovo-topolovih šuma u dolini reka. Do 1100 m nadmorske visine zastupljene su zajednice cera, sladuna, kitnjaka i graba, šume crnog jasena i brdske bukve. Od 1100 do 1600 m nadmorske visine dominira bukva i jela, a od 1550. do 1750. metra smrča. Iznad ovog pojasa smčeve šume se proređuju i prelaze u zonu polegle žbunaste kleke i borovnice.

    Svet gljiva je zastupljen sa čak 219 vrsta od kojih su neke izuzetno retke. Od poznatijih jestivih vrsta mogu se naći vrganj, lisičarka, bukovača, sunčanica, mlečnica, šampinjoni, blagva... Od otrovnih vrsta gljiva na Kopaoniku se mogu naći mnoge smrtonosne vrste: naša najotrovnija pečurka zelena pupavka, ušiljena pupavka, ludara...

    Nacionalni park Kopaonik se prostire na teritoriji opština Raške i Brusa. Obuhvata površinu od 11.810 ha.

    Povezani tekstovi:
    Planina Kopaonik
    Kopaonik - Zimovanje

     

    Životinjski svet Kopaonika

     

    Životinjski svet Kopaonika je bogat kako u pogledu vrsta, tako i u pogledu zajednica u specifičnim ekološkim uslovima. Prvo istraživanje živog sveta na Kopaoniku obavio je Josif Pančić pre 100 godina. Od tada se životinjski svet značajno promenio.

     

    Geomorfološke i orografske odlike terena omogućavaju formiranje najraznovrsnijih staništa biljnog i životinjskog sveta u odnosu na nadmorsku visinu, nagibe terena i podlogu. Pogodna brdska i planinska klima sa značajnim količinamavodenog taloga i snežnog pokrivača omogućavaju dugo trajanje perioda vegetacije i stvaranje velike količine biomase. Raznovrsna geološka podloga (krečnjačka, serpentinska, metamorfna i granitna) omogućava zadržavanje vlažnosti i rezervi vode za život biljaka, dok tokom dugih i surovih zima, debeo snežni pokrivač štiti trajne i osetljive delove biljaka od niskih temperatura i mrazeva.

     

    Kopaonik je danas jedino stanište tercijarne vrste dnevnog leptira Colias balcanica u Srbiji. Od sisara, na Kopaoniku su opstali šareni tvor, patuljasti miš, sivi puh, vidra, lasica, mrki tvor, kuna zlatka, zec, veverica, divlja mačka, divlja svinja, lisica, srna, vuk...Na najvišim staništima Kopaonika živi živorodni gušter (Lacerta vivipara) koji naseljava samo najviše planine Evrope. Na visokim i hladnim delovima planine, može se naći sibirski skakavac. Usled primene mera zaštite, brojnost srna i divokoza se znatno povećala. U bistrim planinskim vodama živi potočna pastrmka čije je brojnost takođe povećana poribljavanjem.

     

    Ptice su najbrojnija preživela vrsta životinjskog sveta na Kopaoniku. Zanimljivo je da se broj vrsta ptica povećao u poslednjih 100 godina tako da danas na ovoj planini ima ukupno 148 vrsta ptica. Najznačajnije su suri orao, sivi soko, krstokljun, buljina, šumska sova.

     

  • Nacionalni park Lovćen


    Nacionalni park Lovćen




    Nacionalni park Lovcen


    Lovcen


    Mauzolej na Lovcenu


     

  • Nacionalni park Tara


    Nacionalni park Tara



    Iako su prve inicijative da se planina Tara proglasi za nacionalni park potekle još pedesetih godina prošlog veka, to je učinjeno tek 1981 .godine.


    Da na Tari postoje prirodne retkosti značajne za celu planetu, bilo je poznato još od istraživanja našeg poznatog botaničara dr. Josifa Pančića.



    Planina Tara je područje šumskih ekosistema od kojih neki spadaju u najproduktivnije u celoj Evropi. Na Tari su otkrivene 34 šumske i 19 livadskih zajednica. Šume pokrivaju 80% teritorije Nacionalnog parka od čega su 75% mešovite sastojine jele, smrče i bukve. Simbol Tare je tercijerni relikt Pančićeva omorika. Uz Pančićevu omoriku, poseban značaj imaju tisa, mečija leska, božur, paprat rebrača, dervenski različak, božikovina, jeremičak...U šumama Tare je registrovano više od 250 vrsta gljiva, od kojih su samo 3 otrovne. Jedna od njig je zelena pupavka, najopasnija gljiva Evrope.


    Od raznovrsne flore najzanimljiviji su mrki medvedi i autohtone divokoze koje se mogu sresti već na visini od 290 m (inače se na drugim mestima retko viđaju ispod 1000 m). Za nauku su značajni alpska rovčica i endemit Pančićev skakavac. Od 135 vrsta ptica, 43 su selice. Najvrednije su istovremeno i one najugroženije: orlovi, sokolovi i druge grabljivice. Planinske potoke, jezera i Drinu nastanjuje oko 40 vrsta riba među kojima su najcenjenije pastrmka, som, lipljan i mladica.


     

  • Park prirode Hutovo Blato


    Park prirode Hutovo Blato



    Park prirode Hutovo blato, smešten samo 7km od Čapljine (Bosna i Hercegovina), jedan je od najbogatijih rezervata ptica močvarica u Evropi. Svake zime više od 200 vrsta ptica nade utoćište unutar ove netaknute prirode, a vode Hutovog blata obiluju ribom, posebno jeguljom i šaranom.

    Na uzvišenju Karaotok smešten je istoimeni motel, koji uz smeštajne kapacitete i bogatu gastronomsku ponudu, turistima pruža mogucnost odmora, rekreacije u prirodi, sportskog ribolova i vožnje čamcima – fotosafari.



    Najveću atrakciju Parka predstavlja krdo divljih konja. Krdo su zasnovali konji koji su tokom ratnih dogadanja devedesetih ostali nezbrinuti, odnosno prepušteni sami sebi. U njima su ubrzo proradili nagoni, odnosno nagon samoodržanja i u potpunosti su se prilagodili močvarnim uslovima života. Glavno stado čini 20 grla, te 4 mlada pastuva odvojena u zasebnu grupu. U glavnom stadu uspostavljeni su odnosi prirodne hijerarhije, pa je uspostavljena sledeća struktura: jedan glavni pastuv, dva pobočna pastuva, 10 kobila, sedmoro žrebadi. Najčešce borave u području jednog od šest jezera parka prirode "Hutovo blato" – jezera Drijen.

    U Parku su registrovane 22 vrste riba, od kojih su neke migratorne (dolaze iz mora), a neke endemske. Među njima su najpoznatije jegulja, šaran, keljavac, cinkva, cipol, list, podust, plotica...U Parku je evidentirano 240 vrsta ptica, od kojih je 80 vrsta gnezdarice, dok ostale dolaze na zimovanje iz severnih delova Evrope.



     

  • Park prirode Tikvara

     

    Park prirode Tikvara

     

     

    Park prirode Tikvara je smešten na teritoriji opštine Bačka Palanka, uz levu obalu Dunava. Prostire se na 508 hektara i u državnoj je svojini. Osnovu ovog Parka prirode predstavlja jezero Tikvara sa mrežom rukavaca Dunava, kanala i močvarnih površina. U parku dominiraju šume mekih lišćara među kojima se izdvaja za naše podneblje veoma retki taksodijum ili močvarni čempres.

    Zime su umereno duge i hladne, leta topla, dok su proleće i jesen umereno topli sa blagim prellazima. Zemljište je nastalo delovanjem Dunava, odnosno taloženjem peska i fine granulacije.

    Park prirode Tikvara je izuzetno pogodan za razne vidove sportskih aktivnosti. Na Tikvari su ponikli mnogi svetski šampioni u sportovima na vodi. U neposrednoj blizini Tikvare se nalazi moderna sportska hala i rekreacioni centar sa raznim sadžajima. Tikvara predstavlja jedan od najvećih zimovnika bele ribe na Dunava. Sve to, uz kvalitetan smeštaj, doprinelo je da Tikvara postane jedna od interesantnijih turističkih destinacija u ovom delu Srbije.

    Kontakt
    Javno preduzeće sportsko rekreacioni centar "Tikvara" Bačka Palanka
    021 751 789
    021 741 333

     

     

  • Posmatranje ptica


    Posmatranje ptica


    U Srbiji postoji nekoliko oblasti koje predstavljaju staništa bogata velikim brojem vrsta ptica. Vojvođanski rezervati prirode su najbolje proučeni i u njima živi oko 40% svih evropskih vrsta. Mnoge od njih nalaze se na crvenoj listi ugroženih vrsta. Tome je najviše doprineo čovek. Panonska nizija, koja je nekada bila pod stepama i močvarama, danas je potpuno obešumljena. Na sreću, postoji još nekoliko šumskih i vodenih oaza koje su danas pod zaštitom države.



    Najznačajniji lokaliteti za posmatranje ptica u Srbiji:



     

  • Rezervat prirode Carska Bara


    Rezervat prirode Carska Bara



     

  • Rezervat prirode Gornje Podunavlje


    Rezervat prirode Gornje Podunavlje


    Vekovna borba čoveka sa prirodom i kroćenje moćnog Dunava koji se opirao čovekovoj težnji da vlada, doveli su do nestanka velikog broja ritsko - močvarnih područja u Panonskoj niziji. Specijalni rezervat prirode "Gornje podunavlje" je jedno od poslednjih takvih područja. Odlikuje ga netaknuta priroda prašumskog izgleda, bare, močvare, bogatstvo flore i faune, stoletna autohtona šuma. Ovaj rezervat prirode je deo velike poplavne, močvarne zone na srednjem toku Dunava. (od 1366 .do 1433 .kilometra). Duž susedne hrvatske obale, prostire se Park prirode "Kopački rit", dok se na severu graniči sa Nacionalnim parkom Drava i sa njima čini jednu od najvećih močvarnih celina Evrope.



    O neprocenjivom prirodnom bogatstvu dovoljno govori podatak da ovde povremeno ili stalno boravi čak 280 vrsta ptica. Neke od njih su veoma retke, kao na primer orao belorepan, crne rode, kormorani. Bogatstvo predstavljaju i autohtone šume crne topole, crnog gloga, brestova, kao i staništa lokvanja i orhideja. Područje je bogato i ribom. Na 5560 hektara koliko rezervat zahvata, mresti se oko 50 vrsta riba: šaran, štuka, som, smuđ i druge. Ulovi somova često znaju da budu i preko 30 kg teški.


    Putevi i puteljci koji vode kroz šumu idealni su za šetnju i džoging. U letnjim mesecima može se uživati na skrivenim peščanim plažama. Smeštaj i vrhunska hrana mogu se naći u čardama koje se nalaze uz i u samom rezervatu.


    Nedaleko od ovog šumskog mira, smeštena je Banja Junaković sa 11 otvorenih bazena. Najbliži veći grad je Apatin.


     

  • Specijalni rezervat prirode "Uvac"


    Specijalni rezervat prirode "Uvac"



    Specijalni rezervat prirode Uvac je stavljen pod zaštitu da bi se sačuvao i razmnožio beloglavi sup, retka vrsta orla lešinara, impozantne veličine. Nalazi se na teritoriji opština Nova Varoš i Sjenica i zauzima površinu od 7543 hektara. Centralnu morfološku celinu rezervata predstavlja kanjonska dolina reke Uvac sa dolinama njenih pritoka. Vode reke Uvac su duboko usekle svoje koriro u krečnjačke stene. Prosečna dubina dolina je između 200 i 300 m, a maksimalna 350 m.


    Beloglavi supovi


    Rezervat Uvac izdvaja prisustvo preko 100 vrsta ptica. Pored beloglavog supa, među najznačajnijim su: suri orao, veliki ronac, orao zmijar, poljska eja, orao ribar, sivi soko, soko lastavičar, prdavac, buljina i druge. Značajno je i prisustvo retkih i ugroženih vrsta sisara i druge faune...Prirodno čiste vode vodotokova i akumulacija, staništa su 12 vrsta riba, kao što su mladica, potočna pastrmka, jezerska pastrmka, zlatovčica, lipljan, klen, skobalj, mrena i druge, a njihovi pojedini delovi prirodna su plodišta.

    Specijalni rezervat prirode Uvac karakteriše velika raznovrsnost flore, šumskih i ostalih biljnih zajednica.

    Povezani tekstovi:
    Kanjon Uvca

    Kontakt: Rebronja Mesko - koordinator čuvarske službe, 064-867-47-15, 063-832-95-98
    vožnje čamcem, razgledanje meandara, obilazak ušačkog pećinskog sistema



     

  • Specijalni rezervat prirode Zasavica

     

    Specijalni rezervat prirode Zasavica

     

     

    Povezan tekst: Zasavica

    Specijalni rezervat prirode Zasavica je oaza za oko 700 vrsta biljaka, 187 vrsta ptica, 24 vrste riba i veliki broj vodozemaca i gmizavaca. Isprepletanost vlažnih livada, šuma, širokih obala i same vode čini ram lepoti i raznovrsnosti sveta biljaka i životinja. Da bi ovaj svet bio očuvan, Zasavica i njeno priobalje površine 671 ha, stavljeni su pod zaštitu 1997 .godine. Iaoko je narod smatra barom, Zasavica to nije. Naime, rečica Zasavica je u ovom delu toliko usporena zbog bujnog biljnog pokrivača, da se stiče utisak da ne teče.

    Riba Umbra krameri, poznata u narodu kao mrguda, u Srbiji živi jedino u Zasavici, kao i biljka Aldrovanda vesiculosa. Početkom 20.veka, donacijom Bavarske vlade, u zasavicu je vraćen njen nekadašnji stanovnik - dabar. Od ostale flore i faune značajni su sivi soko, mrka lunja, čapljica, crnoglava travarka, vidra, bela senica, beli i žuti lokvanj,testerica, iđirot.

     

    Zacavica nudi mogućnost posmatranja ptica, sportskog pecanja, kampovanja, pešačenja, foto-safarija, vožnje čamcima i brodom. Za organizovane grupe đaka i studenata postoje jednodnevni i višednevni edukativni programi.

     

     

  • Uvac


    Uvac



    Bajkoviti rezervat prirode „Uvac“ je jedno od najlepših mesta u Srbiji. Smešten je najvećim delom na teritoriji opštine Nova Varoš, a jedan deo pripada Sjenici. Izgradnjom tri brane, dolina reke Uvac je pre 3 decenije potopljena i formirana su 3 jezera: Uvačko, Zlatarsko i Radoinjsko. Uvačko jezero je dugačko oko 27 km, dok mu maksimalna dubina dostiže 108 m. Na njemu se nalazi vidikovac Molitvasa kog je pogled na kanjon najlepši. Stariji meštani se sećaju Uvca pre izgradnje brana. Kanjon je tada bio dublji i impresivniji, ali kažu da su zato jezera dala posebnu lepotu ambijentu i da je sada možda čak i lepši. U čistim vodama jezera ima 11 vrsta riba: šaran, klen, skobalj, potočna i jezerska pastrmka, mrena, mladica...


    Kanjon Uvca

     

    Beloglavi supovi

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Najveće atrakcije rezervata su beloglavi supovi, meandri i pećine.

    Meandri su vijuge koje neka reka gradi na svom toku. Vekovima se probijajući kroz krečnjačke stene, Uvac je napravio takve meandre da izgledaju kao lavirint. Neki od njih imaju ugao meandriranja i do 270 stepeni. Ima ih na celom toku sve do Radoinjskog jezera, ali su najizrazitiji na Uvačkom jezeru.

    Ušački pećinski sistem je sa ukupnom dužinom od  6185 m,  najduži pećinski sistem u Srbiji. Sastoji se od Ušačke i Ledene pećine i jedne jame.  I jedna i druga bogate su pećinskim nakitom.

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

    Kanjon Uvca

     

     

    Kanjon Uvca



    Simbol Uvca je beloglavi sup – posebna vrsta orla lešinara koja je u našim krajevima bila pred izumiranjem krajem prošlog veka. 1990. godine bilo je samo 7 jedinki. Osnivanjem fonda za zaštitu ptica „Beloglavi sup“ i otvaranjem hranilišta na koja se iznosi uginula stoka i klanični otpad broj jedinki narastao je na 300, što koloniju ovih ptica čini jednom od većih u Evropi. S obzirom da se hrani isključivo mesom uginulih životinja, značaj beloglavih supova u ekosistemu je nemerljiv, jer sprečava širenje zaraza. U planu je kolonizacija još dve vrste lešinara: jedne koja se hrani kostima i druge čija je hrana koža uginulih životinja. Time bi se prirodni lanac ishrane potpuno zatvorio.

    Najnoviji stanovnik rezervata je ptica gak za koju je inače karakteristično da živi u ravničarskim krajevima, ali su se nedavno pojavila dva para. Nije poznato odakle su došli.

     

     

    S obzirom da je prosečna nadmorska visina rezervata oko 1000 m, najbolje vreme za posetu je posle 15. maja jer do tada šume na liticama kanjona potpuno olistaju, pa je Uvačko jezero onda najlepše. Fotografije iz naše galerije su urađene početkom maja.

    Ako na Uvačko jezero odlazite sami, teško možete videti bilo šta sem brane i pogleda na nju sa nekog obližnjeg brda. Uz prethodni dogovor, rezervat može organizovati obilazak pećina i najlepših mesta kanjona. Smeštaj je moguć u privatnim kućama u okolini Nove Varoši. Postoji i mogućnost kampovanja.

    Uvac - smeštaj
    Biljni i životinjski svet rezervata Uvac

    Kontakt: Rebronja Mesko - koordinator čuvarske službe, 064-867-47-15, 063-832-95-98
    vožnje čamcem, razgledanje meandara, obilazak ušačkog pećinskog sistema


     

Dodatne informacije