Fruska Gora

 

  • Banje Srbije: Banja Vrdnik

    Banja Vrdnik

    Banja Vrdnik se nalazi u središnjem delu Srema, u podnožju Fruške gore, na nadmorskoj visini od 240 m. Predstavlja sastavni deo Nacionalnog parka ,,Fruška Gora’’. Klima je umereno kontinentalna i odlikuje se sunčanim i toplim danima. U odlike klime se ubraja i mala količina padavina i odsustvo jakih vetrova.

    Termalna voda je konstantne temperature 32,5ºC , što je svrstava u red hipotermalnih voda sa širokim spektrom delovanja na ljudski organizam. Zbog čistog vazduha, sa velikim sadržajem ozona, banja Vrdnik spada i u vazdušne banje.

    Indikacije: reumatske bolesti, povrede mekih tkiva, postoperativna stanja koštano-zglobnog aparata, korekcije nepravilnog držanja tela, glavobolja, noćno mokrenje, sportske povrede, periferne oduzetosti, banjsko-klimatski oporavak i dr.

    Smeštaj se može organizovati u "Termal"-u (260 ležaja) i u privatnom smeštaju (60 ležaja).

    Rekreacija: olimpijski bazen, dva zatvorena bazena sa termalnom vodom, sportski tereni. Ono što banju čini još privlačnijom je neposredna blizina brojnih kulturno-istorijskih spomenika. Uz samu Banju Vrdnik smešteni su manastir Ravanica i Vrdnička kula, a u krugu od 10 km još 15 fruškogorskih manastira. U sastavu nacionalnog parka postoje i uređena izletišta: ,,Borkovac’’ - 10 km, ,,Zmajevac’’ – 4 km.


    Udaljenost
    Beograd 70 km
    Novi Sad 25 km
    Auto put Beograd-Zagreb 25 km

     

     

  • Fruška Gora

     

    Fruška Gora

     

     

    Fruška gora je stara, gromadna planina u severnom delu Srema. Nekada je bila ostrvo Panonskog mora, a sada je usamljena ostrvska planina Panonske nizije. Najveći deo se nalazi u Srbiji, dok manjim delom zalazi u istočnu Hrvatsku. Pravcem severo-zapad se prostire na dužini od 78 km, dok je pravcem sever-jug širine od 12 do 15 km i zahvata površinu od 25.525 km².

    Fruška gora predstavlja nisku planinu sa najvišim vrhom Crvenim Čotom (539m), a ostali značajni vrhovi su Stražilovo (321m), Iriški Venac (451m), Veliki Gradac (471m). U samom srcu Fruške gore se nalaze tri veštačka jezera: Moharač, Bruja i Sot. Fruška gora je jedinstveni prirodni fenomen jer je grade stene iz gotovo svih geoloških perioda, različitog sastava i načina postanka. Fruška gora je 1960. godine proglašena nacionalnim parkom.

    Devedeset procenata Nacionalnog parka čine šume. Ovo područje je najveće nalazište lipe u Evropi a izuzetnu vrednost čine i šume hrasta, bukve, graba, topole i vrbe.  Na velikim površinama su vinogradi i voćnjaci, pašnjaci i žitna polja.

    Neke od brojnih životinjskih vrsta koje se sreću su: lisica, kuna, divlja mačka, šakal, zec, srna, divlja svinja, jelen, fazan, divlja patka i orao krstaš koji je u svetu ugrožena vrsta. Jedina zmija otrovnica je šarka. Ribolovne vode bogate su ribom, ali samo jezera jer su potoci mali i nestalni. Zahvaljući svom položaju, ona je tokom jeseni i proleća značajno selidbeno stanište brojnih vrsta ptica. Do sada je evidentirano 211 vrsta, od kojih se u parku gnezdi oko 130.

    Iako je Fruška Gora niska planina, sa porastom visine klima postaje sve hladnija, tako da na grebenima ima karakteristike planinske klime. Najvlažniji meseci su jun i avgust.

    Fruška gora je popularno mesto za izlete. Izletišta su obično pored samih saobraćajnica, kulturno-istorijskih spomenika i ugostiteljskih objekata, od značajnijih treba izdvojiti: Čortanovačku šumu, Stražilovo, Iriški venac, Hopovo, Zmajevac.

    Tokom duge istorije mnogi narodi i carstva su na području Fruške gore gradili svoje tvrđave. Najznačajniji spomenik kulture predstavljaju 17 manastira Srpske pravoslavne crkve, raspoređenih po celoj planini. Na planini se nalaze i ruševine nekoliko utvrđenja, među kojima treba izdvojiti Vrdničku kulu. Nastanak, izgradnja i razvoj banje Vrdnik, na istoimenoim mestu na obroncima Fruške gore, posledica je pojave termalne vode temperature od 32,5°C.

    Od većih gradova kojima je okružena, treba izdvojiti Sremsku Mitrovicu, Rumu i Inđiju sa južne strane, dok su sa severne strane planine Sremski Karlovci, Petrovaradin, Sremska Kamenica i Novi Sad.

    Povezani tekstovi:
    Nacionalni park Fruška Gora

     

    Kontakt
    Nacionalni park "Fruška Gora"  
    021-463-666
    021-463-667                            
    Fruška gora - karta

     



     

  • Manastiri Srbije - Fruškogorski manastiri

    Fruškogorski manastiri


    MANASTIR BEOČIN


    Tačno vreme nastanka manastira smeštenog na severnoj padini Fruške gore u neposrednoj blizini naselja Beočin nije poznato. S obzirom da se Beočin po prvi put pominje u turskim spisima 1578. godine, može se sa sigurnošću tvrditi da je manastir postojao oko polovine XVI veka. Tokom austro-turskihMANASTIR BEOČIN ratova u periodu od 1683. do 1695. godine, pretrpeo je veća oštećenja, a tada je ostao i napušten. Po dopuštenju Arsenija III Čarnojevića, izbegli kaluđeri manastira Rače (na Drini) naselili su i obnovili Beočin 1697. godine.
    Današnja crkva, posvećena prazniku vaznesenja Hristovog, zidana je u periodu od 1732 - 1734, dok su manastirski konaci izgrađeni između 1728 - 1771 godine. Tokom šeste i sedme decenije XVIII veka izgrađen je jedan od najlepših fruškogorskih ikonostasa i delo je trojice poznatih slikara: Janka Haltazovića, Dimitrija Bačevića i Teodora Kračuna.
    Danas manastirski kompleks čine crkva, konaci, kao i zidovi sa severa i zapada.



    MANASTIR KRUŠEDOL


    Zadužbina i mauzolej sremskih Brankovića, smešten na jugoistočnom delu Fruške gore, manastir Krušedol izgrađen je između 1509. i 1516. godine. Osnovao ga je despot Đorđe Branković.
    Tokom Velikih seoba, monasi Krušedola su 1690. godine, napustili manastir, ali se tokom 1697. godine vraćaju predvođeni Patrijarhom Arsenijem III. Prilikom turskog povlačenja iz južne Ugarske, manastir je posebno stradao 1716. godine. Tom prilikom su spaljene i gotovo sve mošti svetih Brankovića.
    Današnji izgled manastira datira iz perioda njegove obnove, koja je počela 1721-1726. godine, dok je crkva, posvećena Blagoveštenju Bogorodice, obnovljena između 1742. i 1753. U njoj postoji zidni živopis iz XVI i XVIII veka. Radovi su preslikani uljanim bojama i upravo se ovo smatra prvim uljanim slikarstvom u Vojvodini. Radove su izveli ukrajinski slikari Jov Vasilijevič i Stefan Tenecki.
    U toku Drugog svetskog rata manastir nije razoren, ali je kao i vredna manastirska riznica opljačkan. Mnogo godina posle rata manastirski konaci su bili pretvoreni u dečiji dom, da bi tek 70-ih godina bili vraćeni monasima.
    Danas manastirski kompleks čini crkva i četvorostrani konaci u ograđenom parku. U manastiru se nalazi najbogatija riznica među fruškogorskim manastirima



    MANASTIR JAZAK


    Prvi pomen ovog manastira, smeštenog na južnim padinama Fruške gore, potiče iz 1522.godine. Manastir je posvećen prazniku Silaska sv. Duha. Na MANASTIR JAZAKudaljenosti od jednog kilometra od manastira, nalaze se ostaci prvobitnog manastira istog imena, koji se od izgradnje nove crkve naziva Stari Jazak a bio je posvećen Vavedenju Bogorodice.
    Prema predanju, manastir Stari Jazak je osnovao despot Jovan Branković u drugoj polovini XV veka. Tokom XVII veka manastir je zapusteo, a sam preporod doživljava od 1705. godine, kada su donete mošti cara Uroša.      
    Novi manastir Jazak počeo je da se zida 1736. godine, radovi su okončani 1758.godine. Konaci su naknadno izgrađeni tokom 1736-1761. Ikonostas u crkvi izveo je 1769. godine Dimitrije Bačević. Iako odnovljen u periodu 1926-1930. godine, manastir je tokom Drugog svetskog rata stradao, a konaci su u tom periodu popaljeni.
    Danas je manastir delimično obnovljen i čine ga crkva sa zvonikom, trostrani konaci i visoki ogradni zid koji zatvara portu.




    MANASTIR MALA REMETA


    MANASTIR MALA REMETA Manastir se nalazi na južno-središnjem delu Fruške gore. Pouzdane podatke o manastiru pružaju jedino turski dokumenti u kojima se manastir prvi put pominje 1546. godine. Monasi manastira Rače na Drini su krajem XVII veka obnovili manastir i od tog vremena pa sve do 1920. se vodi kao metoh manastira Beočin.      
    Manastirska crkva, sagrađena na mestu stare crkve 1739.godine, posvećena je Pokrovu Bogorodice i ubraja se u red najlepših fruškogorskih hramova. Prestone ikone ikonostasa radio je 1759. Janko Halkozović, a zidne Kosta Vanćelović 1910.godine.      
    Tokom Drugog svetskog rata stradao je konak, kao i manastirska biblioteka.      
    Danas manastir čine crkva, jednokrilni konak, drveni konak i kapela.




    MANASTIR VRDNIK (SREMSKA RAVANICA)


    Manastir Vrdnik (Ravanica) je izgrađen na južnim padinama Fruške gore. Izvori iz XVIII veka kazuju da je crkva sagrađena još u drugoj polovini XVI veka. MANASTIR VRDNIK (SREMSKA RAVANICA)Prvi sigurni podaci o postojanju manastira nalaze se turskim dokumentima iz 1566 - 1569. Tokom 1697. godine manastir su naselili monasi manastira Ravanice, donevši sa sobom mošti kneza Lazara, kao i povelje manastira Ravanice i druge dragocenosti. Od tog trenutka je manastiru pored  naziva Vrdnik dodato i ime Ravanica.
    Današnja crkva je sazidana 1811. dok su konaci u prvoj polovini XVIII veka, a njihova prepravka i dozidavanje je tajalo do početka XIX veka. U staroj manastirskoj crkvi nalazio se ikonostas koji je slikao Stanoje Popović, a ikonostas u današnjoj crkvi je delo Dimitrija Avramovića iz 1853. godine.      
    Danas manastir čine crkva, tri krila konaka i ogradni zid sa istočne strane.



    MANASTIR NOVO HOPOVO


    Manastir Novo Hopovo po svojoj arhitektonskoj vrednosti predstavlja najznačajniju sakralnu građevinu svoje epohe na ovim prostorima. Pored Krušedola ovaj manastir sa Crkvom sv. Nikole je jedan od najznačajnijih fruškogorskih manastira.      
    MANASTIR NOVO HOPOVO Smešten je na središnjem južnom obronku Fruške gore.
    Prema predanju manastir je osnovao vladika Maksim (despot Đorđe Branković) početkom XVI veka. Prvi pisani spisi o manastiru potiču iz 1451.godine. Sadašnja crkva sagrađena je 1575/76. godine, dok su zgrade manastirskih konaka nastale postepeno u periodu  od 1728. do 1771. godine okruživši tako crkvu sa sve četiri strane.      
    Crkva je oslikavana u više navrata, oltar i naos 1608. dok je priprata 1654. godine. Smatra se da je hopovsko fresko slikarstvo jedno od najznačajnijih na balkanskom umetničkom području. Stari ikonostas zamenjen je delom Teodora Kračuna 1776. godine, koji je tokom Drugog svetskog rata stradao upravo kada je sam manastir opljačkan i razrušen. Danas je ostalo poznato samo deset ikona ove celine.
    Manastir je danas obnovljen i čine ga crkva, tri krila konaka, zvonikogradni zid i ekonomske zgrade.



    MANASTIR STARO HOPOVO


    Veruje se da je i ovaj manastir, pored Krušedola i Novog Hopova, osnovao vladika Maksim, odnosno Đorđe Branković, u periodu između 1496. i 1502. MANASTIR STARO HOPOVOgodine. Manastir je smešten na istočnom delu Fruške gore na dva kilometara udaljenosti od Novog Hopova.
    Prvi podaci o manastiru zabeleženi su 1545-46. godine. Umesto stare crkve posvećene sv. Nikoli, koja je stradala u zemljotresu, izgrađena je 1752. godine današnja crkva posvećena sv. Pantelejmonu. Poslednje decenije XVIII veka crkva je dobila ikonostas sa izuzetnom rezbarijom, rad osečkog drvorezbara Tomasa Firtlera, a ikone su delo Jeftema Isakovića. Tokom Drugog svetskog rata ikonostas je oštećen i demontiran a manastirski konak je potpuno razrušen.
    U ovoj se crkvi cuvaju mošti svetog ratnika Teodora Tirona.  



    MANASTIR GRGETEG


    Manastir Grgeteg se nalazi na južnom obronku Fruške gore i kao vecina fruškogorskih manastira vezuje se za despote porodice Branković. Prema predanju osnovao ga je Vuk Grgurević, u narodu poznatiji kao Zmaj Ognjeni Vuk 1471. godine. Prvi sigurni podaci potiču iz turskih zapisa iz 1546. Grgeteg je napuštan tokom XVII veka, ali ga 1708. godine obnavlja mitropolit Isaija Đaković. Sadašnja crkva, posvećena sv. Nikoli potiče iz 1771. godine, a konaci su nastali pet godina kasnije. U crkvi su zabeležena dva ikonostasa. Prvi potiče iz 1774 i nalazio se u crkvi do njene obnove 1901. godine i drugi koji se i danas nalazi u crkvi, a slikao ga je Uroš Predić 1902.godine.
    Danas manastirski kompleks čine crkva, konaci sa četiri strane i ekonomske zgrade.



    MANASTIR KUVEŽDIN


    Prvi poznati podaci potiču iz 1566/67. godine, kao i kod većine fruškogorskih manastira iz turskih izvora, ali se ne zna osnivač i tačno vreme nastanka. Prema verovanju manastir Kuveždin sa crkvom posvećenom sv. Savi i sv. Simeonu osnovao je despot Stefan Štiljanović. Manastir se nalazi na jugozapadnom delu Fruške gore. Nova crkva je izgrađena 1816. dok su trostrani manastirski konaci uobličeni 1810. godine. Zidne slike i ikonostas radio je Pavle Simić od 1848. do 1853.godine.



    MANASTIR PETKOVICA


    Manastir Petkovica sa crkvom posvećenom sv.Petki smešten je na jugozapadnom delu Fruške gore. Po predanju manastir je osnovala despotica Jelena, udovica Stefana Šiljanovića, u prvoj polovini XVI veka. Prvi pouzdani podaci o manastiru datiraju iz 1566/67. godine. U toku XVIII veka crkva je u nekoliko navrata obnavljana, ali je do danas sačuvala nepromenjen oblik. Crkva je 1735. godine dobila novi ikonostas sa velikim izrebarenim krstom.



    MANASTIR ŠIŠATOVAC


    Osnivanje manastira Šišatovac vezuje se za izbegle monahe iz manastira Žiče. Iguman Žiče, Tepfilo sa monasima Ilarionom i Visarinom je na mestu nekadašnje crkve sv. Nikole podigao crkvu posvećenu Rođenju Bogorodice 1520. godine. Na zidovima crkve su očuvani fragmenti fresaka koje je naslikao Grigorije Davidović Obšić 1793. godine. Danas se u crkvi čuva triptih, delo Dimitrija Bačevića.
    Pouzdani podaci o manastiru datiraju iz sredine XVI veka.



    MANASTIR VELIKA REMETA


    Manastir Velika Remeta sa crkvom posvećenoj sv. Dimitriju, sagrađen je na južnim obroncima Fruške gore. Prema predanju, manastir se vezuje za kralja Dragutina, ali je verovatnije da je nastao krajem XV i početkom XVI veka. U turskim spisima se pominje po prvi put manastir pod imenom Velika Remeta 1562. godine. Živopisna crkva i spolja i iznutra sagrađena je između 1567-1568. a četvorostrani  manastirski konaci su sagrađeni u periodu između 1722 - 1771. godine. Ikonostas manastirske crkve sagrađen 1850.godine od ikona koje potiču iz različitog vremena i različitih autora.



    MANASTIR RAKOVAC


    Prema verovanju, manastir Rakovac sa crkvom posvećenoj sv. vračevima Kuzmanu i Damjanu, osnovao je veliki komornik despota Jovana Brankovića, Raka Milošević. Prvi pouzdani podaci o manastiru zabeleženi su 1545/48. godine. Ikonostas je 1763. godine oslikao Vasa Ostojić, a zidne slike u trpezariji konaka je 1768. dodine izradio Avrosije Janković.



    MANASTIR DIVŠA (ĐIPŠA)


    Manastir Divša, sa crkvom koja je posvećena sv. Nikoli, izgrađen je na zapadnom ogranku južnog obronka Fruške gore. Osnivanje manastira, krajem XV vek, pripisuje se despotu Jovanu Brankoviću. U turskim spisima se manastir pominje tek u drugoj polovini XVI veka. Pretpostavlja se da je tokom XVII veka napušten, a već u XVIII veku se pominje kao metoh manastira Kuveždin. Ikonostas je 1753/54. godine slikao Teodor Stefanov Gologlavac.



    MANASTIR PRIVINA GLAVA (PRIBINA)


    Vlastelin Priba (Priva) je prema predanju u XII veku osnovao manastir Privina glava sa crkvom posvećenoj arhistrazima Mihajlu i Gavrilu. Po drugom predanju, osnovali su ga sremski despoti Brankovići krajem XV veka. Pouzdani podaci o manastiru potiču iz 1566/67. godine. Između 1741. i 1760. godine, na mestu stare crkve podignuta je današnja crkva. Konaci su izgrađeni u periodu od 1753. i 1771. godine. Ikonostas i pevnice 1786/91. godine oslikao je Kuzman Kolarić.



    MANASTIR BEŠENOVO


    Ostaci manastira Bešenevo se nalaze na južnim padinama Fruške gore. Manastirska crkva je bila posvećena sv. Arhanđelima. Bušenovo je po predanju osnovao srpski kralj Dragutin, ali se kao najčešći datum osnivanja pominje 1467. godina kada je prema jednom izgubljenom zapisu crkva bila oslikana. U turskim spisima se manastir prvi put pominje 1545. godine. Konaci koji su izgrađeni između 1730 i 1771. godine danas su potpuno razoreni.



     

  • Nacionalni park Fruška Gora

     

    Nacionalni park Fruška Gora

     

     

    Fruška Gora, izdvojeno šumsko ostrvo na jugu Panonske nizije, stanište je velikog broja vrsta ptica. Tome značajno doprinose blizina Dunava i močvarnih staništa. Na osnovu bogatstva ornitofaune, ovo je jedno od najvrednijih područja u Srbiji. Na Fruškoj gori je evidentirano postojanje 211 vrsta ptica, od čega se u samom Nacionalnom parku može sresti 150 . U poslednjem veku, sa Fruške Gore je nestalo oko 100 vrsta ptica (suri orao, crni lešinar, crna lunja i dr). Istovremeno su se pojavile neke nove vrste zbog sađenja četinara, voćnjaka i formiranja površinskih kopova. U nove vrste spadaju gnezdarice: drozd kamenjar, daurska lasta, obični kraljić, planinska crvenorepka.

    Tokom jeseni i proleća, Fruška Gora je značajno područje gnežđenja mnogih retkih vrsta ptica. Među njima se izdvajaju orao krstaš, orao belorepan i orao kliktaš, pčelarica, crna žuna, belovrata muharica, crna roda. Zbog značaja za očuvanje ugroženih vrsta, područje Fruške Gore je uvršteno u listu Međunarodno značajnih područja za ptice (IBA).

    Nacionalni park Fruška Gora organizuje za posetioce različite programe posmatranja ptica na šumskim i stepskim staništima i jezerima. Za posmatranje orlova iz blizine, Nacionalni park je izgradio osmatračnicu na zimskom hranilištu za grabljivice.

    Povezani tekstovi o Fruškoj Gori:
    Planina Fruška Gora
    Fruška Gora - Put vina

     

     

  • Put vina Fruška Gora

     

    Put vina Fruška Gora

     

     

    Prvu vinovu lozu u Sremu zasadio je rimski car Probus pre 1700 godina. Na plodnim padinama Fruške Gore, proizvodnja vina je cvetala sve do dolaska Turaka kada je vinogradarstvo potpuno zapušteno. Tako su još u 15.veku fruškogorska vina izvožena u Češku i Poljsku. Za vreme Austro-Ugarske vladavine, vinogradarstvo se postepeno obnavlja i dostiže vrhunac.

    Najpoznatija fruškogorska vina su fruškogorski rizling, plemenka, italijanski rizling, buvije, plemenka i autentično vino ovog kraja - bermet. To je neobično likersko vino sa dodacima dvadesetak različitih trava i začina.

    Zbog blizine Dunava i refleksije Sunca sa vodene površine, kao i strujanja vazduha sa Dunava tokom zime zbog čega se čokoti ne smrzavaju, mikroklima je specifična, zbog čega grožđe ovde ranije sazreva i sadrži malo veći procenat šećera u poređenju sa crugim regionima. Tipovi zemljišta na Fruškoj Gori su černozem, pararedzin i gajnjača.

    Fruškogorska vina se mogu probati u nekom od preko 60 podruma. Poznatiji vinski podrumi na Fruškoj Gori su Podrum Kiš, Podrum Roša, Živanović.

    Krajem septembra, u Sremskim Karlovcima se održava Grožđebal, manifestacija posvećena vinu.

    Smeštaj na Fruškoj Gori

    Za smeštaj u Sremskim Karlovcima pogledajtre stranicu Sremski Karlovci Smestaj.

    Šta videti

    Sremski Karlovci, bivši centar srpske duhovnosti, sadrži veliki broj baroknih zgrada u samom centru. Na samoj Fruškoj Gori nalazi se banja Vrdnik i veliki broj srednjovekovnih manastira i salaša. Tu su i Novi Sad i Petrovaradinska tvrđava.

    Do Sremskih Karlovaca se može doći autobusom iz Beograda ili Novog Sada.

     

     

     

  • Sremski Karlovci

     

    Sremski Karlovci

     

     

    Sremski Karlovci leže na severoistočnim obroncima Fruške gore. U srednjem veku bio je to utvrđeni grad. Septembra 1521. godine, turska vojska predvođena sultanom Sulejmanom razorila je srednjevekovni grad koji nikada kasnije nije obnovljen. Pod Turcima su ostali sve do 1688. godine.

    Nakon viševekovnih  turskih vojnih uspeha u Evropi, hrišćanske zemlje Austrija, Poljska, Venecija i Rusija se ujedinjuju i osnivaju alijansu pod imenom Sveta liga sa ciljem da Tursku zauvek vrate u Aziju. Udruženim snagama Turska sila najpre je zaustavljena kod Beča 1683. godine, a narednih godina je izgubila Budim i još veliki deo teritorija. Mir je potpisan na konferenciji u Karlovcima 1689. godine. Za mesto održavanja konferencije izabrano je brdo nedaleko od današnje kapele Gospe od Mira.  Kako se poslanici nisu mogli dogovoriti koja će strana prva ulaziti u improvizovanu baraku, prema logoru svake strane izgrađena su vrata. Pored toga, da bi za stolom svi bili ravnopravni, dogovoreno je da se pregovori održavaju za okruglim stolom. Ovaj događaj predstavlja prvu upotrebu okruglog stola u diplomatskim pregovorima u celom svetu. Nedaleko od ovog mesta, Austrijanci su  100 godina kasnije u znak sećanja na Karlovački mir, podigli Kapelu mira. Kapela je izgrađena u obliku turskog šatora, a južna vrata odakle su ulazile Osmanlije su zatvorena, što predstavlja želju da se Turci više nikada ne vrate.


    Sremski Karlovci

     

    Sremski Karlovci

     

    Sremski Karlovci

     

    Sremski Karlovci

     

     

    Sremski Karlovci


    Najznačajniji period za Sremske Karlovce počinje po završetku Velike seobe Srba 1690. godine. Prema povelji cara Karla VI Karlovci su od oktobra 1713. godine određeni za sedište arhiepiskopa-mitropolita Srpske pravoslavne karlovačke mitropolije. Samim proširenjem političkog značaja i nova uloga grada nametnuli su potrebu za konstruisanjem javnih građevina. Više od dva veka, bili su sedište političkog, kulturnog i duhovnog života srpskog naroda na teritoriji Austrougarske.

     

    Sremski Karlovci


    Oko centralnog trga, koji danas nosi ime poznatog pesnika Branka Radičevića, razvijao se istorijski centar. Barokna Fontana četiri lava u samom centru trga sagrađena je 1799. godine.  Crkva sv.Petra i Pavla potiče iz 1719. godine. Nova Saborna crkva je izgrađena na osnovu zalaganja mitropolita Pavla Nenadovića između 1758. i 1762. godine. Ikonostas ove crkve je delo Teodora Kračuna i Jakova Orfelina i predstavlja jedno od najznačajnijih dela srpskog baroka. Katolička crkva je izgrađena u toku 1768. godine.

     

    Sremski Karlovci

     

    Sremski Karlovci

     

    Svoj današnji izgled Karlovci su dobili krajem XIX i početkom XX veka. Iz tog perioda potiču Patrijaršijski dvor, Palata ,,Stefaneum’’ i Bogoslovska škola. Ikonostas u kapeli patrijaršijskog dvora uradio je Uroš Predić. Sa preseljenjem Patrijaršije u Beograd 1920. godine, Sremski Karlovci gube svoj dotadašnji značaj.

    Postavka iz istorije grada kao i iz života pesnika Branka Radičevića može se videti u Gradskom muzeju. Grob ovog poznatog pesnika iz epohe srpskog romantizma nalazi se na brdu Stražilovu, 4 km od varoši.

    Svake godine se krajem septembra ili početkom oktobra održava veliki grožđenbal u čast vina zbog koga u ovaj grad vredi i posebno doći.

    Sremski Karlovci - karta

     

    Turistička organizacija Sremskih Karlovaca                               
    021-882-127

    Turistička karta Srema

     

     

Dodatne informacije