Tvrđave

 

  • Dobojska tvrđava


     

    Dobojska tvrđava


     

    Tvrđava i varoš Doboj, izrasli su u severnoj Bosni, na mestu gde planine Balkana blago padaju u nizije, pre svega zahvaljujući izuzetnom komunikacionom čvoru, prirodno nastalog spajanjem 3 rečne doline Bosne, Spreče i Usore. Smatra se da je gradnja dobojske tvrđave trajala od 1250 . do 1300 . godine. Srednjovekovni deo su gradili Kotromanići, a okolni bedem su kasnije gradili Turci.



    Dobojska tvrđava se u pisanom dokumentu prvi put pominje 1415 . godine. Bilo je to u pismu koje su dubrovački trgovci pisali mađarskom kralju Sigismundu i u kom stoji"...in Uxora suptus castrum Doboy..." ili u prevodu "...u Usori pod tvrđavom Doboj..."



     

  • Fotografje tvrđave Sudak


    Tvrđava Sudak - Galerija


    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress

     

    Sudak Fortress


     

  • Kalemegdan

     

    Kalemegdan

     

     

    Kalemegdan je najznačajniji istorijski spomenik i istovremeno najveći park u Beogradu. Stoji na 125 m visokom grebenu, na ušću Save u Dunav. Ime potiče od turskih reči kale-tvrđava i megdan-borba.

    Kada su Rimljani došli na ove prostore, zatekli su na teritoriji današnjeg Beograda keltsko naselje Singidunum, ali ne na mestu Kalemegdana. Radi zaštite od sve češćih upada varvarskih plemena, Rimljani počinju da grade prve bedeme koji će tokom II veka prerasti u prvo utvrđenje. Posle podele Rimskog carstva, tvrđava ulazi u sastav Istočnog rimskog carstva pod imenom Singidon. Izgrađena od belog kamena i uzdignuta na steni, tvrđava je dominirala nad ravnicom zbog čega joj Srbi daju naziv Beli Grad, odnosno Beograd. Najstrariji zapisi koji pominju ovo ime grada potiču iz 878. godine.


    Kalemegdan Serbia

     

    Tvrdjava Kalemegdan

     

    Kalemegdan Pictures



    Tokom vekova, tvrđavom su upravljali Vizantinci, Bugari, Mađari. Srpski car Dušan i knez Lazar pokušavali su da zauzmu grad, ali bez uspeha. Ugovorom sa Mađarima 1403. godine, despot Stefan dobija Beograd, ali je bilo predviđeno da posle njegove smrti grad bude vraćen Mađarima. Tada Beograd prvi put postaje prestonica Srbije. Za vreme njegove vladavine, a i kasnije od strane Mađara, tvrđava je znatno ojačana zbog stalne opasnosti od Turaka. Turci su grad opsedali više puta. Prvi put 1440. godine pod vođstvom Murata II. Nisu bili uspešni ni 1456. pod vođstvom Mehmeda II Osvajača, koji je tri godine ranije osvojio Carigrad i tako sa geografske garte izbrisao hiljadugodišnju vizantijsku državu. Osvojili su ga tek 1521. godine pod vođstvom Sulejmana II Veličanstvenog. Kalemegdan je naizmenično bio u rukama Austrijanaca i Turaka sve do 1807. godine kada ga na kratko osvaju srpski ustanici. Grad je konačno predat Srbima 1867. godine, nakon čega gubi vojni karakter i počinje da se pretvara u park. Tokom Prvog svetskog rata uništene su skoro sve zgrade u unutrašnjosti tvrđave.

     

    Kalemegdan Belgrade

     

    Kalemegdan Beograd



    Pored toga što je veliki park, u tvrđavi se danas nalaze vojni i prirodnjački muzej, zoolooški vrt, crkva Ružica, Pobednik...Pobednik je rad vajara Ivana Meštrovića. Prvobitno je posvećen pobedi srpske vojske u Prvom balkanskom ratu i oslobađanju južnih srpskih krajeva od petovekovne turske okupacije. Kako je u međuvremenu počeo Prvi svetski rat, spomenik je postavljen tek 1928. godine, ali je dobio novo značenje. Nag muškarac simbolizuje preporod koji u Srbiju dolazi nakon kraja konzervativne turske i austrijske carevine. Muškarac u levoj ruci drži sivog sokola koji posmatra svet i pazi da zle okupatorske sile ne vaskrsnu, a u desnoj drži mač kao opomenu. Namerno ili ne, muškarac je okrenut prema Beču.

     

    Kalemegdan Belgrade

     

    Kalemegdan Images

     

    Kalemegdan Belgrade

     

    Kalemegdan Belgrade Fotress

     

     

  • Koznik

     

    Koznik

     

     

    Na 10 km jugozapadno od Aleksandrovca, na vrhu 922 m visokog kupastog brda, stoje ostaci srednjovekovnog grada Koznika. Vidici sa njega se pružaju na velika prostranstva Srbije.

     

    Tvrdjava Koznik Fortress

     

    Ne zna se tačno ko je osnovao grad, ali se pretpostavlja da su to učinili Kelti. Grad je imao značajnu ulogu u doba Nemanjića. Nalazio se na karavanskom putu za Dubrovnik, a najpoznatiji proizvod ovog kraja bilo je vino. Despot Stefan Lazarević ga sa 70 sela daje 1405. godine na upravljanje srpskom vlastelinu Radiču Postupoviću, koji je u narodnim pesmama poznat kao Rade Oblačić. Grad su spalili Turci, a i danas se uz malo sreće mogu naći ostaci ugljenisane pšenice i strela.

     

    Tvrdjava Koznik Fortress

     

    Koznik se nalazi na teško pristupačnom mestu. Prema predanju, materijal za gradnju iznošen je na kozama pa je grad po tome dobio ime. Domaćinstva okolnog sela bila su dužna da za potrebe tvrđave izrade određeni broj strela  po čemu je selo nazvano Strelari. Kasnije je selo po tvrđavi dobilo ime Koznica.

     

    Tvrdjava Koznik Fortress


    Danas je tvrđava sa 7 kula uglavnom dobro očuvana, dok se ostaci predgrađa samo naziru. Okolna brda, iako su bila ogoljena zbog paljenja u ratovima, sada su obrasla gustim šumama zahvaljujući radu gorana. Do starog grada vodi nekoliko šumskih staza. Jedna od njih polazi od sela Koznica. Pešačenje traje oko 45 minuta.

    Tvrđava Koznik se nalazi na putu Aleksandrovac - Jošanička Banja.


    Tvrdjava Koznik - karta

     

  • Krim Ukrajina - Tvrđava Čembalo


    Tvrđava Čembalo



    Đenovljanski trgovci su se prvi put pojavili na Krimu 1261 .godine. Koristeći slabljenje Vizantije, uspeli su da vrlo brzo preuzmu kontrolu nad trgovinom na Crnom moru. Glavna luka i administrativni centar đenovljanske kolonije bila je Kafa (današnja Feodosija). Kontrolni punkt na jugozapadnom Krimu bila je tvrđava Čembalo iznad današnje Balaklave. Nakon neuspelog pohoda na Kafu, 1354. godine tatarski han Džanibek zauzima Čembalo. Tatarsko '- đenovljanski problem je brzo rešen. Mirovnim ugovorom priznata je legitimnost boravka Đenovljana na Krimu, a tvrđava Čembalo je vraćena Latinima. Garnizoni Đenovljana na Krimu su bili malobrojni. Tako se garnizon u Čembalu sredinom 15. veka sastojao od svega 40 strelaca.


    Cembalo Fortress


    Cembalo Fortress


    Život u Čembalu bio je strogo regulisan zakonom. Jedan od najvažnijih izvora prihoda Čembala bila je trgovina pa je zakonom bila strogo definisana trgovina zemljom, stvarima, robom, ljudima...Izvan grada živeli su uglavnom Grci koji su se bavili poljoprivredom, stočarstvom i ribolovom.


    Kada su 1453 .godine Turci osvojili Carigrad, Đenovljani počinju da plaćaju danak Turskoj. Narednih godina su predueli niz radova kako bi ojačali tvrđavu jer su bili svesni da se Turci neće zaustaviti na tome. Ojačanje tvrđave im međutim nije pomoglo. Turci su na Čembalo krenuli sa preko 500 brodova, a brojnost do zuba naouružane armije se procenjuje na 30.000 ljudi. Ako je verovati turskom putopiscu Čelebiji, takva sila je toliko demolarisala Đenovljane da su pobegli bez borbe.


    Cembalo Fortress


    Tako se završilo prisustvoĐenovljana na Krimu, a počeo period Turske dominacije. Tatarski han je prihvatio vazalni odnos prema Turskoj, a u Čembalu se stacionirao turski garnizon. Novi domaćini dugo nisi vršili nikakve radove na ojačanju tvrđave sve do prve polovine 18. veka kada su osetili opasnost od Rusije koja je bila u ekspanziji, ali istorija se ponavlja i tvrđava je ponovo zauzeta bez borbe. Ovog puta predata je Rusima 1771 .godine. Tu se istorija Čembala kao tvrđave završava.


    Za vreme Krimskog rata, tvrđava je izazivala pažnju Engleza, ali samo kao arheološki lokalitet.


     

  • Kula Nebojša

    Kula Nebojša

     

    Kula Nebojša je najbolje očuvana kula na Kalemegdanu. Podignuta je oko 1460 .godine i po funkciji je tipična topovska kula. Kula Nebojša se nekada nalazila na rečnoj obali i zadatak joj je bio odbrana Donjeg grada iz pravca istoka. Koliki je bio njen strateški značaj govori i činjenica da je brzo nakon njenog pada prilikom turske opsade 1521.godine, pao i Beograd. Krajem 18.veka, Kula Nebojša je izgubila strateški značaj i pretvorena je u zloglasnu tamnicu.

    Današnji naziv kula nosi na tek od kraja 17.veka. U srednjem veku se u svim putopisima pominje kao Bela ili Temišvarska kula, dok je naziv Kula Nebojša nosila glavna kula zamka despota Stefana Lazarevića u Gornjem gradu. Bila je to najjača kula u Beogradu. Tek kada je razorena, njeno ime je preneto na Belu kulu

     

  • Kula Nenadovića


    Kula Nenadovića



    Kula Nenadovića je svakako simbol grada Valjeva. Podignuta je u proleće 1813. godine, pored puta za Šabac, na samoj ivici brda Kličevac. Podigao je Jakov Nenadović uz pomoć sina Jevrema, da bi se tu skladištila municija za potrebe ustanika. Kao graditeljski materijal, korišćen je kamen porušene Vitkovića kule, koja se nekada nalazila kod ušća reke Gradac u Kolubaru. Krajem 1813. godine ustanici su morali da napuste Valjevo, a kulu preuzimaju Turci i pretvaraju je u tamnicu.


    Pri ponovnom oslobođenju Valjeva 1815. godine ustanici su zatekli Kulu punu izmučenih Srba. Srpski vojvoda Sima Nenadović, revoltiran postupkom Turaka, je naredio da se kula zapali, da bi je knjaz Miloš Obrenović obnovio 1836.



     

  • Manastir Manasija

     

    Manastir Manasija

     

     

    Manastir Manasija se nalazi 2 kilometra od Despotovca. Zadužbina je despota Stefana Lazarevića, podignut između 1407. i 1418. godine. Pripada moravskoj školi i predstavlja jedan od najvažnijih spomenika srpske srednjovekovne kulture. Za vreme despota Stefana Lazarevića bila je kulturni centar despotovine, a zbog svojih prepisa i prevoda bila je čuvena i kroz ceo XVI vek. Brojni rukopisi iz resavske škole i njihovi kasniji prepisi od neprocenjivog su značaja za srpsku kulturu. Najznačajnija knjiga, prepisana u velikom broju primeraka, bila je ,,Izbornik”, svojevrsna enciklopedija religijskih, filozofskih, književnih i drugih tekstova. Neke od fresaka ubrajaju se u najznačajnija ostvarenja srpskog srednjovekovnog slikarstva. Za vreme turske okupacije, Manasija je više puta razarana: 1456, 1459, 1734. godine.

     

    Manastir Manasija

     

     

    Manastir Manasija

     

    Manastir Manasija

     

    Turistička karta Manastir Manasija - karta

     

     

  • Niška tvrđava


    Niška tvrđava



    Iako potiče iz XVII veka, arheloška istraživanja su pokazala da na mestu današnje tvrđave u Nišu, postoji kontinuitet vojnih utvrđenja još od doba Rimljana. Postojanje utvrđenja u srednjem veku potvrđuju otkriveni spisi i vojne karte.


    Tvrdjava Nis Fortress


    Tvrdjava Nis Fortress


    Turci zauzimaju Niš 1395. godine, ali tek u drugoj polovini XVII veka započinju prve radove na utvrđenju u čemu ih na kratko prekida austrijsko osvajanje grada. Nakon povlačenja Austrijanaca, Osmanlije shvataju da  prva linija odbrane na Dunavu i nije tako sigurna, zbog čega započinju intenzivne radove na završetku niške tvrđave. Završena je 1723. godine.


    Tvrdjava Nis Fortress


    Tvrdjava Nis Fortress


    Nalazi se u strogom centru Niša i otvorena je za posete. Predstavlja najočuvanije tursko utvrđenje na teritoriji Srbije. U njoj se nalazi letnja pozornica, više restorana i kafića, a u letnjem periodu je centar kulturnih događaja (Filmski susreti, muzičke svečanosti).


    Tvrdjava Nis Fortress


    Tvrdjava Nis Fortress


    Hamam


    Tursko kupatilo hamam, predstavlja najstariji sačuvan objekat iz perioda turske vladavine na prostoru Niša. To je jedan je od retkih, u potpunosti očuvanih objekata ovog tipa. Kupatilo je izgrađeno uz Stambol kapiju 1498. godine kao zadužbina Mehmed bega. Upotrebljeni material  za izradu su bili opeka i kamen, i bilo je to jednostruko tursko kupatilo, namenjeno ili samo ženskom ili samo muškom stanovništvu. Voda je do hamama stizala iz Nišave uz pomoć drvenog vitla, da bi glinenim cevima bila dovođena do rezervoara u hamamu gde je filtrirana i jednim delom zagrevana.


    Arsenal


    Ovo skladište oružja i municije koje se nalazi desno od ulaza kod Stambol kapije, korišćeno je, osim za skladištenje, i za popravku i izradu vojnih materijala. Prema turskom natpisu na ploči kod ulaznih vrata saznajemo da je arsenal izgrađen u vreme sultana Abdul Medžida 1857. godine. Od 1972. godine kada je restauriran ovaj prostor se koristi kao galerija.


    Bali begova džamija


    Ova džamija se nalazi u centralnom delu Niške Tvrđave, sa desne strane glavne staze koja vodi od ulaza. Popisana je kao mesdžid (mala turska bogomolja bez minareta). Pominje se prvi put u popisnom turskom defteru iz 1521-1523. godine, kada je i nastala. Zadužbina je Bali bega iz Jedrena, visokog turskog činovnika. U njoj je 1868. godine niški Abdurahman paša smestio i tursku biblioteku, dogradnjom dve prostorije uz severni zid objekta, na mestu gde je sad ulazni trem džamije. Danas se prostor džamije koristi kao umetnička galerija “Salon 77”.


     

  • Petrovaradinska tvrđava

     

    Petrovaradinska tvrđava

     

     

    Petrovaradinska tvrđava je jedna od najvećih i najočuvanijih tvrđava u Evropi i predstavlja pravo remek-delo barokne vojne arhitekture. Podignuta je na kamenitoj hridini iznad Dunava, gde je još u vreme Rimske imperije na području današnje Gornje tvrđave postojalo utvrđenje Cusum. Iako je dnevno u pojedinim periodima bilo angažovani i po 40.000 ljudi, gradnja je trajala od 1692. do 1780. godine. Ovo gradilište je sa razlogom nazvano "Grobnica stranaca" jer je zbog gladi, epidemija i iscrplenosti na gradilištu umiralo i po 70 ljudi dnevno. Već na samom početku gradnje, 1694. godine, tvrđava je preživela dvonedeljnu opsadu, ali Turci nisu uspeli da je povrate. Utvrđenje je sagrađeno po do tada najmodernijim sistemima fortifikacije, jer je austrijsko carstvo želelo da spreči povratak turske imperije u srednju Evropu. Najveća opasnost tvrđavi je zapretila 1716. godine kada se na obroncima Fruške Gore velika bitka u kojoj je austrijski princ Eugen Savojski sa 70.000 vojnika potukao ogromnu tursku vojsku od 200.000 ljudi. Do 1918. godine tvrđava je bila sedište austrougarske vojske, između 2 svetska rata u njoj je bila smeštena vojska Kraljevine Jugoslavije, a 1948. godine je stavljena pod zaštitu države.

     

    Petrovaradinska Tvrdjava Fortress

    Do danas je sačuvala sve svoje autentične objekte. Sastoji se iz 5 tvrđava koje su funkcionalno spojene u jednu celinu. Predstavljala je najjaču Austrijsku tvrđavu, tako da je ponela naziv ,,Gibraltar na Dunavu’’.  Zauzima prostor od oko 112 hektara  i bila je predviđena za 10.000 vojnika.

    Za Srbe najtragičniji događaj povezan sa Petrovaradinskom tvrđavom desio se 1849. godine, kada je garnizon na tvrđavi izdao cara u Beču i prišao mađarskim revolucionarnim snagama Lajoša Košuta koji je želeo da odvoji Mađarsku od Austrije. Carska vojska pod komandom hrvatskog bana i feldmaršala Josipa Jelačića, zajedno sa srpskim dobrovoljcima pokušala je bezuspešno da osvoji priobalni deo Dunava. Mađari su tako bombardovali grad sa tvrđave da je nastala opšta bežanija. Svako je bežao prema svojoj nacionalnoj sredini: Srbi prema Kaću, a Nemci prema Futogu. Novi Sad je tom prilikom uništen kao nikada ranije.

     

    Petrovaradinska Tvrdjava Fortress

    Petrovaradinska Tvrdjava Fortress


    Najveću turističku atrakciju čine podzemne vojne galerije, splet prostorija i 16 km dugačkih hodnika u 4 nivoa. Ceo podzemni sistem predstavlja splet saobraćajnih borbenih linija i izgrađen je tako savršeno da vojska i na četvrtom nivou ispod zemlje ima dovod svežeg vazduha,  može da se ogreje, povuče i da za sobom uruši prostor kako bi zaustavio prodor neprijatelja.

     

    Petrovaradinska Tvrdjava Fortress

    Zaštiti znak tvrđave i samog Novog Sad je Kula sv. Luja sa ,,pijanim satom”, koji je poklon carice Marije Terezije. Nadimak je dobio zbog svoje ćudi da po hladnom vremenu kasni, a na toplom žuri. Još jedna neobičnost sata je da velika kazaljka pokazuje sate, a mala minute, kako bi lađari mogli iz daljine i po lošem vremenu videti koliko je sati. Sat se svakodnevno navija ručno 

    Danas je tvrđava centar održavanja brojnih manifestacija. Ovde  se svake godine organizuje Exit, jedan od najvećih festivala jugoistočne Evrope. Pored toga tu se nalazi Muzej grada, atelje, restorani...

    Petrovaradinska tvrđava  je najatraktivniji spomenik kulture i istorije ne samo Novog Sada, već ovog dela Srbije.

    Kontakt
    021-421-811
    021-421-812

     

  • Rimski bunar na Kalemegdanu - svedok mučenja

    Rimski bunar

    Rimski bunar se nalazi u neposrednoj blizini Pobednika. Iako nosi naziv "Rimski", bunar je izgrađen tokom austrijske rekonstrukcije grada u periodu između 1717.i 1731.godine. Građevina je dobila ime Veliki bunar, a današnji naziv je prvi put zabeležen u 19.veku na osnovu verovanja da sve stare građevine čije je poreklo zaboravljeno, potiču od Rimljana.

    Bunar je prečnika 340 cm, a dno 60 m dubokog bunara leži ispod nivoa Save.

    Istraživanja sprovedena pre Drugog svetskog ratu pokazala su da bunar ne preseca nijedan prirodni izdan vode. Zbog tehničkih nedostataka, Austrijanci su odbacili prvobitnu ideju da se bunar koristi za snabdevanje savskom vodom, već su se u tu svrhu iskoristile površinske vode iz Gornjeg grada.

     

  • Sahat kula na Kalemegdanu

    Sahat kula

    Sahat kula je jedan od malobrojnih objekata na Beogradskoj tvrđavi koji nije pretrpeo veća oštećenja i nije bitnije rekonstruisan pa predstavlja autentičan objekat.

    Kapiju je u sklopu popravke bedema izgradio venecijanski graditelj Andrea Kornaro, najpre u austrijskoj, a zatim u turskoj službi. Završena je 1789.godine. Obnovljena je sredinom 19.veka.

    Kula je prepoznatljiva po časovniku sa centralnim mehanizmom koji između 2 navijanja može da radi skoro nedelju dana.

     

  • Smederevska tvrđava

     

    Smederevska tvrđava

     

     

    Smederevski grad je nastao u najkritičnijem periodu srednjovekovne srpske države. Posle Kosovske bitke, velike prekretnice u istoriji Srbije, počinje dominacija turske feudalne države zasnovane na islamskom ustrojstvu. Srbija postaje vazalna kneževina, počinje process velikog duhovnog i materijalnog propadanja i to baš onda kada ostali evropski narodi kreću putem ideja humanizma i renesanse.

     

    Tvrdjava Smederevo Fortress


    Sin Vuka Brankovića, Đurađ Branković(1377- 1456) potiče iz ugledne velmožke srpske porodice Brankoviča čiji su preci zauzimali visoke položaje na dvoru Nemanjića. Bio je potpuno privržen pravoslavlju i vizanitijskoj tradiciji. Godine 1414, ženi se Grkinjom Jerinom, koja potiče iz grčke carske porodice Kantakuzin.

     

    Tvrdjava Smederevo Fortress



    Đurađ Branković je nasledio srpsku despotovinu 1427. godine. Po ugovoru, prestoni Beograd morao je biti vraćen Mađarima, pa zato Đurađ1428. godine počinje gradnju novog grada
    Smedereva. Izabrano je mesto na granici sa Ugarskom, tako da bude što dalje od Turaka. Po predanju, despot je jedne noći usnio san da se buduća prestonica nalazi kraj vode. Ujutro je naredio da se puste utve zlatokrile koje spore lete, a gnezde se samo na sigurnim mestima. Pratili su ih vitezovi na konjima sve dok uveče nisu sletele na obalu uz ušće Jezave u Dunav. Tako je prema legendi odabrano mesto za gradnju.


    Prestoni deo novog grada Mali grad bio je završen do 1430. godine, dok je ostatak utvrđenja završen do 1439. godine. Građena je po uzoru na carigradsku tvrđavu, a glavni graditelj bio je Đorđe Kantakuzin, brat despotice Jerine. Završetak grada za tako kratko vreme je pravi podvig čak i za današnji način gradnje. Veliki problem u gradnji ove monumentalne tvrđave bio je taj što u okolini nije bilo kamena. Donošen je iz Viminacijuma, Žagubice, sa Kosmaja...

     

     




    Izgradnja Smedereva nije mogla proći bez teških nameta i iscrpljujućeg rada zbog čega je srpski narod optuživao Jerinu i nazvao je prokletom. Narodno predanje joj je, ne razumevajući političke razloge zbogkojih je Smederevo građeno, nanelo veliku nepravdu opisujući je kao okrutnu i samovoljnu ženu koja proždire muškarce.


    Despot Đurađ Branković je poslednji veliki vladar srednjovekovne Srbije. Ostvario je velike uspehe na duhovnoj, državnoj i vojnoj obnovi Srbije nakon kosovske bitke. Ceo svoj život proveo je u ratovima. Bio je u vazalnom odnosu i prema Mađarima i prema Turcima. Svake godine je iz Srbije odlazilo 50.000 dukata kao danak. Za očuvanje srpske države podneo je neizmerne lične žrtve. Franjevcu Jovanu Kapistranu koji ga je nagovarao da ostavi veru predaka, odgovorio je
    : „Narod moj veruje da sam mudar, mada sreće nemam. A ti sad tražiš od mene da učinim nešto po čemu bi moj narod pomisliti mogao, da sam u starosti pameću pomeo“.  Zbog radova na oslobođenu Srbije, njegova dva sina Grgur i Stefanoslepljeni su po naređenju sultanovom. Iz državnih interesa udao je svoju ćerku za ugarskog grofa Urliha II Celjskog, a svoju ćerku Maru iz prvog braka dao je u harem sultanu Muratu II koji i pored toga osvaja Smederevo i Srbiju već 1439. godine. Raspolažući velikim novčanim sredstvima, despot prikuplja vojsku i uz pomoć Mađara i Poljaka, godine 1444. oslobađa Smederevo i još 23 grada uključujući i Novo Brdo. Sa bolom u srcu dočekao je pad Carigrada. Godine 1456. ranjen je kod Kupinova od Mađara i iste godine umire. Tri godine kasnije, Smederevo i Srbija padaju pod četvorovekovnu tursku okupaciju.

     

    Tvrdjava Smederevo Fortress


    Smederevska tvrđava je jedna od najvećih srednjovekovnih tvrđava Evrope. Do početka XX veka bila je u onakvom stanju u kakvom je bila kada je podignuta, a onda je teško oštećena najpre u Prvom svetskom ratu, kada su je bombardovali Austrijanci. U Drugom svetskom ratu strada prvo od eksplozije nemačke municije koja je tu bila smeštena, a pred kraj rata od engleskih bombardera.

     


    Turistička organizacija Smedereva
    026-615-666

    Smederevska tvrđava - karta

     

     

  • Tvrdjava Fetislam


    Fetislam



    Tvrđavu Fetislam u Kladovu, podigli su Turci. Na upravu srpskom narodu predata je 1867. godine. Na žalost više podataka o tvrđavi Fetislam nemamo jer nam muzej iz Kladova nije izašao u susret da nam da bilo kakve informacije o tvrđavi Fetislam i lokalitetu Dijana.


    Tvrdjava Fetislam

     

    Tvrdjava Fetislam

     

    Tvrdjava Fetislam

     

    Tvrdjava Fetislam

     

    Fetislam - karta

    Turistička karta istočne Srbije

     

  • Tvrdjava Golubac


    Golubac



    Golubački Grad ili Golubac je monumentalna srednjovekovna tvrđava na desnoj obali Dunava, na samom ulazu u Đerdapsku klisuru. Ne zna se tačno ko i kada ga je podigao, a prvi put se pominje 1335.godine. Postoje razne legende o poreklu imena grada. Prema jednoj, u mestu je živela lepa devojka po imenu Golubana. Priče o njenoj lepoti stigle su i do turskog paše. Donosio joj je darove ne bi li se udala za njega. Sve je Golubana odbijala, pa je paša naredio da se kazni, tako što ju je vezao za stenu koja je bila u Dunavu. Mučili su je i ostavili pticama koje su unakazile njeno telo. Prema drugoj, u glavnoj kuli, koja dominira gradom, bila je zarobljena vizantijska princeza Jelena, koja je, da bi svoju tugu i samoću ublažila, gajila golubove, po čemu je kasnije grad dobio ime. Ima i onih koji tvrde da ime potiče od divljih golubova  kojih je na liticama bilo puno. Postoje i priče da je grad dobio naziv po izgledu kula na liticama koje deluju kao golubovi na steni.


    Tvrdjava Golubac Fortress

     

    Tvrdjava Golubac Fortress

     

    I pored toga što je podignut na visokoj steni, na strmim liticama, menjao je gospodare puno puta. Nalazio se u sastavu države kneza Lazara( mada je po nekim izvorima Srbiji pripadala samo okolina grada) , a posle Kosovskog boja u njega ulaze najpre Turci, a ubrzo zatim zauzimaju ga Mađari. Oni ga 1403.godine predaju despotu Stefanu i po ugovoru je bilo predviđeno da posle despotove smrti (1423.godine) bude vraćen Mađarima zajedno sa Beogradom. Ipak, iz nepoznatih razloga grad je predat Turcima. Postoji mišljenje da je zapovednik grada Jeremija predaju uslovio isplatom 12.000 dukata što mu je, navodno, dugovao despot Stefan Lazarević. Kako mu zahtevi nisu ispunjeni predaje ga Turcima. Od tada pa do 1867.godine Golubački grad se uglavnom nalazio u njihovom posedu.

     

    Tvrdjava Golubac Fortress

     

    Tvrdjava Golubac Fortress

     

    Tvrdjava Golubac Fortress



    Posle prvog svetskog rata kroz tvrđavu je probijen magistralni put, a izgradnjom hidroelektrane Đerdap došlo je do porasta nivoa vode pa su potopljeni niži delovi grada i ostrva. Na ovom mestu Dunav je širok 7 kilometara i neodoljivo podseća na more. S obzirom da je vekovima bila prepuštena zubu vremena, tvrđava je danas u lošem stanju, mada su poslednjih godina učinjeni napori na uklanjaju rastinja. Penjanje na tvrđavu se ne preporučuje jer su drveni delovi i ograde istruleli. Tako je na tvrđavi poginula devojka kada se drvena ograda na koju se naslonila, polomila, a nedavno je jedna učenica teško povređena kada je pukao kameni zid na kom je stajala.


    Turistička organizacija Golubac
    012-78-614

    Turistička karta istočne Srbije

    Tvrđava Golubac - karta

     

  • Tvrdjava Maglič

     

    Maglič

     

     

    Kada uđete u dolinu Ibra, gradske slike ostaju iza vas, a smenjuju se slike izuzetnih lepota. Tridesetak kilometara od Kraljeva prema Raškoj, stotinak metara iznad Ibra, na vrhu brda ispred vas će se pojaviti najveći ukras klisure, jedna od najočuvanijih i najlepših tvrđava Srbije - Maglič.



    Ko i kada je podigao ovu fascinantnu građevinu sa sedam kula još uvek se ne zna. Prvi pisani podaci potiču iz  1337.godine. Pominje ga arhiepiskop Danilo II čija žitija pretstavljaju jedan od najvažnijih izvora za proučavanje srednjovekovne srpske istorije. Nalazi se na mestu karavanskog puta koji je nekada povezivao Kosovo i dolinu Morave. Postoje pretpostavke da ga je podigao Uroš I nakon mongolskih osvajanja sredinom XIII veka ili možda Stefan Prvovenčani, da bi zaštitio manastire Žičui Studenicu, ali je brzo izgubio strateški značaj zbog širenja srpske države na jug. Tokom turske okupacije, bio je sedište magličke nahije i u njemu je boravila turska vojska. 

     



    Maglič je danas u jako lošem stanju tako da se ne preporučuje ulazak u tvrđavu iz bezbedonosnih razloga. Ipak, do njega se može stići. Preko puta postoji restoran, a preko Ibra pešački most. Splavarske ture se uglavnom zaustavljaju ovde.

    Tvrđava  Maglič - karta

     

     

  • Tvrđava Užice


    Tvrđava Užice



    Užički Grad predstavlja tipično srednjovekovno utvrđenje za borbu hladnim naoružanjem. Nalazi se na visokom, oštrom i stenovitom grebenu iznad reke Đetinje. Tačno vreme nastanka grada se ne zna, ali se smatra da je podignuta najverovatnije u drugoj polovini XIV veka da bi štitila Užice i karavanski put koji je dolinom Đetinje povezivao Moravsku dolinu sa  Dubrovačkom republikom.

    Najinteresantinji događaj desio se u vreme kada je grad bio u posedu župana Nikole Altomanovića. Altomanović je posle Maričke bitke postao najmoćniji srpski velikaš, koji je vladao velikim prostorom od Rudnika do Jadranskog mora, a Dubrovačku republiku je primorao da mu plaća godišnji danak. Protiv njega je stvorena široka koalicija ostalih srpskih velikaša koju su predvodili knez Lazar i bosanski ban Tvrtko. Posle opsade grada 1373. ovde su ga zarobili i oslepeli.


    Uzice Tvrdjava Fortress


    Od tada pa sve do pada pod Turke 1463. nalazila se u sastavu srpske države. Tvrđava je konačno napuštena krajem 1862. godine kada ju je napustila turska vojska. Prema ugovoru sa knezom Mihajlom, tvrđava je morala biti onesposobljena za dalju vojnu upotrebu pa je sledeđe godine dignuta u vazduh. Ostaci zidina, visoki oko jedan metar vidljivi su i danas. Sedamdesetuh godina prošlog veka delimično je konzervirana i restaurirana.


     

  • Tvrđave Srbije


    Tvrđave Srbije



    Građene su da bi bile neosvojive. Iako su nadživele vladare, ratove i mnoge narode, njihove ruševine ipak pričaju priču o Golubački grad prolaznosti i osvojivosti.

    U Srbiji postoji blizu 40 tvrđava ili ostataka nekadašnjih utvrđenja. Jedna od najlepših je srednjovekovna tvrđava Golubacna ulasku u Đerdapsku klisuru. Ista klisura čuva i tajne Dijane- rimskog utvrđenja kod Kladova. Svedoci stvaranja i propasti prve srpske države su Ras kod Novog Pazara i Maglična putu Kraljevo – Raška, a svedok njenog definitivnog kraja Smederevska tvrđava.


    Tvrđava Kalemegdan

    Kada su osvojili ove prostore, trebalo ih je braniti, pa su i Osmanlije podizale odbrambene zidine: Niška tvrđava i Fetislam kod Kladova podsećaju na slavna vremena otomanskog carstva. Jedna od najvećih u Evropi je Petrovaradinska. I naravno, ne treba zaboraviti Kalemegdan, oko kog je nastao i razvijao se Beograd.


    Tvrđave u Srbiji - karta


     

  • Tvrđave Srbije - Tvrđava Ram


    Tvrđava Ram



    U selu Ram, na desnoj obali Dunava, još uvek stoje zidine istoimene turske tvrđave, podignute na ostacima antičkih i vizantijskih temelja. Otvori za topove ukazuju na to da je ovo bilo artiljerijsko utvrđenje. Tvrđavu je sagradio Bajazit II.

     

    Tvrdjava Ram Fortress

     

    Tvrdjava Ram Fortress

     

    Tvrdjava Ram Fortress

     

    O nazivu tvrđave postoji više legendi koje se veuju za osnivače Rima, Romula i Rema, ili utvrđenje „Ihram“. Neposredno pored tvrđave nalaze ostaci 6 vekova starog i jedinog sačuvanog karavan saraja u Srbiji. Može se reći da je to prvi turistički objekat podignut kod nas na najvažnijem putu sa Balkana prema Budimu i Beču.

    U Ramu je kao nadzornik Ćumurkane (Carinarnice) boravio Vuk Karadžić.



    Tvrdjava Ram Fortress

     

    Tvrdjava Ram Fortress

     

    Tvrdjava Ram Fortress

     

    Tvrdjava Ram Fortress

     

  • Utvrđenje iz turskog doba – Soko Grad


    Utvrđenje iz turskog doba – Soko Grad



    Ako želite da vidite jednu od najstarijih građevina u zapadnoj Srbiji, smeštenu na nadmorskoj visini od nekoliko stotina metara, prošetajte starim Soko gradom koji se nalazi na Sokolskim brdima, iznad hladne Drine, udaljen od Ljubovije oko 15km. Soko grad su Turci utvrdili i bio je neosvojiv sve do predaje Srbima i rušenja 1863. godine. Zbog njegove neosvojivosti Turci Sokoljani su ga zvali  "nevesta sultanova".



    Dok je Soko Grad bio ponos Turaka, za Srbe je ostao veliko mučilište u kome su mnogi stradali. Osim lepote mesta, to je bio jedan od razloga što je vladika šabačko-valjevski Lavrentije odlučio da baš u njegovom podnožju sagradi manastir Sv. Nikolaja, poznat kao manastir Soko. Posvećen je Vladiki Nikolaju lelićkom i žičkom (vidi tekst Manastir Lelić).

    Sam manastir raspolaže sa prostranom trpezarijom i 25 jednokrevetnih soba za goste, muzejom i radionicom za monaštvo. "Dom episkopa Nikolaja" se nalazi uz manastir. Raspolaže sa bibliotekom, trpezarijom, 32 spavaće jednokrevetne sobe i drugim korisnim prostorijama.

    Spomenik episkopu Nikolaju, visok 3 metra rad je Darinke Radovanović, skluptora iz Beograda.

    Na najvišoj steni Soko grada postavljen je pozlaćen krst, visine 12m.


    Na putu od manastira do krsta podignuto je 10 kapela od prirodno oslikanih kamena. U svakom od njih ispisana je po jedna Božja zapovest. U blizini manastira nalazi se izvor lekovite vode.


     

Dodatne informacije