Jugozapadna Srbija

 

  • Hidrocentrala na Đetinji


    Hidrocentrala na Đetinji



    Hidrocentrala na reci Đetinji je smeštena odmah ispod užičkog starog grada. Predstavlja prvu električnu centralu po Teslinim principima polifaznih struja u Evropi i drugu u svetu. Podignuta je svega 5 godina posle elektrane na Nijagari.


    Prema sačuvanim podacima, priča počinje od pekara koji su u parnom mlinu u Čačku skupo plaćali brašno pa su odlučili da sagrade svoj parni mlin. Stevan Čađević, jedan od vodećih inženjera Užica, koji je u to vreme radio u Ministarstvu građevina Kraljevine Srbije, predložio im je da sagrade mlin koji će pokretati vodena turbina s obzirom da uglja nemaju, a parne mašine su sklone kvaru. Za pokretanje vodene turbine u Đetinji je bilo vode više od njihovih potreba. Kako je mlin bio skupa investicija, pekari su ipak odustali od gradnje.



    Sledeća ideja javila se 1897. godine kada je osnovano Akcionarsko društvo za izgradnju tkačke fabrike. Da bi obezbedili jeftin i siguran energetski izvor, akcionari su rešili da iskoriste snagu Đetinje. Profesor Đorđe Stanojević, pionir elektrifikacije u Srbiji, već sledeće godine obilazi klisuru Đetinje i nalazi da bi hidroelektrana mogla ne samo da pokreće tkačke razboje, već da može proizvoditi dovoljno struje i za osvetljavanje celog grada.

    Kamen temeljac postavio je kralj Aleksandar Obrenović, 15. maja 1899. godine. Projekat je izradio inženjer Aćim Stevović, rodom iz Mokre Gore (tada zaposlen u Železničkoj radionici u Nišu). Opremu je s obzirom na težinu, vuklo 6 pari volova.


    Srbija - Hidrocentrala Uzice


    Radovi su završeni jula 1900. godine, a elektrana je svečano puštena u rad na Svetog Iliju, 2. avgusta, na dan rođenja kralja Aleksandra.

    Za proslavu stogodišnjice, centrala je obnovljenja i opet osposobljena za rad. U ovoj zgradi danas se nalazi Muzej tehnike.


     

  • Jezera Srbije - Potpećko jezero


    Potpećko jezero



    Potpećko jezero je veštačko jezero na reci Lim, nastalo izgradnjom HE "Potpeć". Nalazi se na 435,6 m n.v. Površina jezerskog sliva je 3605 km2, dužina 20 km, a dubina do 40 m. Iako ima velikii potencijal za razvoj tranzitnog turizma, nije turistički razvijeno. Pored akumulacione brane ovog jezera prolazi pruga Beograd – Bar i magistralni put Beograd – Crnogorsko primorje.


     

  • Jokanovića kuća


    Jokanovića kuća



    Jokanovića kuća predstavlja retko sačuvano zdanje orijentalno – balkanske arhitekture iz XIX veka, ne samo u Užicu, već i u široj okolini, pa je proglašena za kulturno dobro – etnografski spomenik kulture. Ovo zdanje, poznato i kao "Pecara", bilo je vlasništvo Stojke i Stevana Jokanovića, poznate trgovačke užičke porodice.  Zbog tipičnog narodnog stila kojim je građena, u njoj se sad nalazi Etnografski muzej. U Jokanovića kući danas je moguće pogledati stalnu muzejsku postavku „Gradska kuća u Užicu u XIX i početkom XX veka“.



     

  • Jugozapadna Srbija


    Jugozapadna Srbija



    Planina Tara Turizam - Srbija Za jugozapadnu Srbiju kažu da nema ni lepšeg kraja ni gostoprimljivijih ljudi.  Retko se koji kraj Srbije može porediti sa lepotama jugozapadne Srbije. Maleni gradovi smešteni su između idiličnih, gotovo nestvarnih predela. Rajska planina Tara, vodopadi, Šarganska osmica – pruga kojom jezde vagoni stari stotinu godina, DrvengradEmira Kusturice, fascinantan kanjon Uvca sa beloglavim supovima, gorska jezera, prelepa sela, mirisne i šumovite planine, drevni manastiri Mileševai Rača, brojne crkve brvnare, pećine, tvrđava u Užicu, splavarenje Limom....

    Na Zlatiborui Tari turistička sezona ne postoji jer zbog obilja sadržaja gostiju ima uvek. Ovde možete naučiti i neki od starih zanata: vez, pletenje, obrada keramike, tkanje... Planine jugozapadne Srbije idealne su za spoj posla, stručnog usavršavanja i odmora. Zlatiborski i hoteli na Tari poseduju najsavremenije kongresne centre, a poslednjih godina učesnici seminara često borave i na Mokroj Gori.


    Zlatibor
    Planina Tara Zlatibor

    Povezani tekstovi
    Najnoviji tekstovi

     

  • Manastir Sveti Nikola


    Manastir Sveti Nikola



    Manastir Sveti Nikola, nekadašnji centar Dabarske eparhije, dugo je bio centar srpske pismenosti i duhovnosti, kao i centar okupljanja povodom raznih običaja. Jedan od takvih događaja je Ilindanski vašar koji je održavan svake godine u čast Svetog Ilije, čije ime nosi jedna od tri crkve u sastavu Manastira. Ta tradicija je duga preko 500 godina i još živi.Manastir potiče iz 11.veka, a njegov ktitor se ne zna pouzdano. Zna se samo da su Nemanjići bili njegovi obnovitelji i darodavci.

    1974. godine u ovom Manastiru su otkrivene velike istorijske i umetničke vrednosti, zakopane još u 17.veku. Riznica sadrži 40 predmeta od plemenitih metala, od belog ili pozlaćenog srebra sa ili bez dragulja.

    Manastir se nalazi u centru Pribojske Banje.



     

  • Potpećka pećina


    Potpećka pećina



    Nalazi se u selu Potpeće kod Užica. Zanimljivo je da pećina nema svoje pravo ime. Naziv Potpećka potiče od sela pokraj kog se nalazi, a selo je pak dobilo ime po pećini(,,selo pod pećinom”). Iz nje izbijaju dva vrela koja čine 2 km dugu reku Petnicu.
    Ulaz u pećinu spada u čudo prirode. Visok je 50 m, širok 12 m pri dnu i spada u najviše pećinske ulaze na Balkanu. Temperatura u pećini je 9 stepeni kada je napolju 25 stepeni. Ukupna otkrivena dužina pećine iznosi 555 m.


    Pecine u Srbiji

     

    Potpecka pecina

     

    Serbian caves

     

    Caves

     


    Pronađeni su urezani krstovi prekriveni kalcitom koji se stvara veoma sporo pa se smatra da su se Srbi skrivali u njoj za vreme Turske vladavine. Tome u prilog idu i pronađene ljudske kosti.


    Nalazi se na magistralnom putu Beograd - Jadransko more,  odnosno Užice – Požega.


    Udaljenost:
    Beograd 188 km
    Užice 14 km
    Požega 12 km

    Kontakt
    Turisticka organizacija Užica       
    031-513-485
    031-514-761

    Potpeće - turistička karta

     

  • Pribojska Banja


    Pribojska Banja



    Iako je bila poznata još u vreme Rimljana i narodu srednjovekovne Srbije, kasnija pokoljenja su nepravedno zaboravila Pribojsku Banju. Banja je bila svratište mnogih putnika i karavana, jer se nalazila na glavnom putu koji je iz Bosne vodio za Carigrad. U doba Nemanjića ovde je postojala bolnica u kojoj je i Sveti Sava lečio obolele noge. U narodu postoji predanje da se u ovoj Banji izlečio i kralj Uroš (sin Stefana Prvovenčanog), koji je imao kožnu bolest.


    Stara turska kupatila potvrđuju da su lekovite izvore koristili i Turci dok su vladali ovim prostorom.


    Spoj lekovitosti, klimatskih faktora i vazduha, ispunjenog mirisom borovine i ostalog bilja, dopunjeno prekrasnom panoramom doline Lima, sve to daje odmor za dušu i telo i mogućnost bavljenja raznovrsnim sportovima. A uz sve to, poseban doživljaj svakom posetiocu je manastir Svetog Nikole, smešten u samom centru Banje. Nekada je ovo bio centar Dabarske episkopije i Dabro-bosanske mitropolije.


    Do Banje se dolazi magistralnim putem Beograd - Priboj preko Nove Varoši i Bistrice. Može se doći i prugom Beograd - Bar.



    U okviru rehabilitacionog centra postoji odeljenje za rehabilitaciju sa bazenima i kadama, tako da se lečenje obavlja uz stručni nadzor.

    Indikacije


    • Zglobni i vanzglobni reumatizam
    • Oboljenja perifernih nerava
    • Svi oblici postraumatskih stanja
    • Oboljenja kičmenog stuba
    • Oboljenja periferne cirkulacije
    • Hronična ginekološka oboljenja
    • Hronična kožna oboljenja
    • Oboljenja digestivnog i hipotobilijarnog trakta
    • Stanja posle hirurških intervencija
    • Mikrokalkulozna stanja urinarnog i bilijarnog trakta

     

  • Reka Lim


    Reka Lim



    Zelena reka Lim izvire u Crnoj Gori, ispod Plavskog jezera, a uliva se u Drinu u Republici Srpskoj. Atributi Lima su zelena i svetlozelena čista voda, kompozitni sklop doline, bogatstvo ribom, veštačko jezero, mogućnost splavarenja i kajakarenja, kulturno - istorijski spomenici.



    Uzvodno od Priboja, na Limu se nalazi veštačko jezero Potpeć. Jezero je od Priboja udaljeno 10 km i nalazi se u neposrednoj blizini pruge Beograd - Bar i puta Priboj - Prijepolje.


    Reka Lim obiluje raznovrsnom ribom, pa je idealna za zadovoljenje ribolovačkih strasti. Na Limu je zastupljen lov na pastrmku, mladicu i lipljan, a na jezeru Potpeć se love smuđ, som, jezerska pasrtmka. Potočne pastrmke ima u reci Poblaćnici i Bučevki. Oni koji vole avanturu, mogu se pridružiti rafting klubovima i uživati u uživati u živopisnim kanjonima i brzacima uz šumove Lima i pucketanja vatre nad kojom se priprema riblja čorba, paprikaš...


     

  • Spomen kompleks Kadinjača


    Spomen kompleks Kadinjača



    Spomen kompleks Kadinjača je posvećen borcima Radničkog bataljona, koji su 29. novembra 1941. godine poginuli na brdu Kadinjača, 14 km zapadno od Užica, kako bi omogućili odstupnicu Glavnom štabu, partizanskim odredima i bolnici pred snagama nemačkog okupatora. Ovo je jedan od najznačajnijih događaja u užičkoj istoriji prema kome je napravljen i film.



     

  • Tvrđava Užice


    Tvrđava Užice



    Užički Grad predstavlja tipično srednjovekovno utvrđenje za borbu hladnim naoružanjem. Nalazi se na visokom, oštrom i stenovitom grebenu iznad reke Đetinje. Tačno vreme nastanka grada se ne zna, ali se smatra da je podignuta najverovatnije u drugoj polovini XIV veka da bi štitila Užice i karavanski put koji je dolinom Đetinje povezivao Moravsku dolinu sa  Dubrovačkom republikom.

    Najinteresantinji događaj desio se u vreme kada je grad bio u posedu župana Nikole Altomanovića. Altomanović je posle Maričke bitke postao najmoćniji srpski velikaš, koji je vladao velikim prostorom od Rudnika do Jadranskog mora, a Dubrovačku republiku je primorao da mu plaća godišnji danak. Protiv njega je stvorena široka koalicija ostalih srpskih velikaša koju su predvodili knez Lazar i bosanski ban Tvrtko. Posle opsade grada 1373. ovde su ga zarobili i oslepeli.


    Uzice Tvrdjava Fortress


    Od tada pa sve do pada pod Turke 1463. nalazila se u sastavu srpske države. Tvrđava je konačno napuštena krajem 1862. godine kada ju je napustila turska vojska. Prema ugovoru sa knezom Mihajlom, tvrđava je morala biti onesposobljena za dalju vojnu upotrebu pa je sledeđe godine dignuta u vazduh. Ostaci zidina, visoki oko jedan metar vidljivi su i danas. Sedamdesetuh godina prošlog veka delimično je konzervirana i restaurirana.


     

  • Zlakusa - turistička karta


    Zlakusa - turistička karta



    Zlakusa - turistička karta

     

Dodatne informacije