Tvrđava Užice
Užički Grad predstavlja tipično srednjovekovno utvrđenje za borbu hladnim naoružanjem. Nalazi se na visokom, oštrom i stenovitom grebenu iznad reke Đetinje. Tačno vreme nastanka grada se ne zna, ali se smatra da je podignuta najverovatnije u drugoj polovini XIV veka da bi štitila Užice i karavanski put koji je dolinom Đetinje povezivao Moravsku dolinu sa Dubrovačkom republikom.
Najinteresantinji događaj desio se u vreme kada je grad bio u posedu župana Nikole Altomanovića. Altomanović je posle Maričke bitke postao najmoćniji srpski velikaš, koji je vladao velikim prostorom od Rudnika do Jadranskog mora, a Dubrovačku republiku je primorao da mu plaća godišnji danak. Protiv njega je stvorena široka koalicija ostalih srpskih velikaša koju su predvodili knez Lazar i bosanski ban Tvrtko. Posle opsade grada 1373. ovde su ga zarobili i oslepeli.
Od tada pa sve do pada pod Turke 1463. nalazila se u sastavu srpske države. Tvrđava je konačno napuštena krajem 1862. godine kada ju je napustila turska vojska. Prema ugovoru sa knezom Mihajlom, tvrđava je morala biti onesposobljena za dalju vojnu upotrebu pa je sledeđe godine dignuta u vazduh. Ostaci zidina, visoki oko jedan metar vidljivi su i danas. Sedamdesetuh godina prošlog veka delimično je konzervirana i restaurirana.