Petrovaradinska tvrđava

 

 

Petrovaradinska tvrđava je jedna od najvećih i najočuvanijih tvrđava u Evropi i predstavlja pravo remek-delo barokne vojne arhitekture. Podignuta je na kamenitoj hridini iznad Dunava, gde je još u vreme Rimske imperije na području današnje Gornje tvrđave postojalo utvrđenje Cusum. Iako je dnevno u pojedinim periodima bilo angažovani i po 40.000 ljudi, gradnja je trajala od 1692. do 1780. godine. Ovo gradilište je sa razlogom nazvano "Grobnica stranaca" jer je zbog gladi, epidemija i iscrplenosti na gradilištu umiralo i po 70 ljudi dnevno. Već na samom početku gradnje, 1694. godine, tvrđava je preživela dvonedeljnu opsadu, ali Turci nisu uspeli da je povrate. Utvrđenje je sagrađeno po do tada najmodernijim sistemima fortifikacije, jer je austrijsko carstvo želelo da spreči povratak turske imperije u srednju Evropu. Najveća opasnost tvrđavi je zapretila 1716. godine kada se na obroncima Fruške Gore velika bitka u kojoj je austrijski princ Eugen Savojski sa 70.000 vojnika potukao ogromnu tursku vojsku od 200.000 ljudi. Do 1918. godine tvrđava je bila sedište austrougarske vojske, između 2 svetska rata u njoj je bila smeštena vojska Kraljevine Jugoslavije, a 1948. godine je stavljena pod zaštitu države.

 

Petrovaradinska Tvrdjava Fortress

Do danas je sačuvala sve svoje autentične objekte. Sastoji se iz 5 tvrđava koje su funkcionalno spojene u jednu celinu. Predstavljala je najjaču Austrijsku tvrđavu, tako da je ponela naziv ,,Gibraltar na Dunavu’’.  Zauzima prostor od oko 112 hektara  i bila je predviđena za 10.000 vojnika.

Za Srbe najtragičniji događaj povezan sa Petrovaradinskom tvrđavom desio se 1849. godine, kada je garnizon na tvrđavi izdao cara u Beču i prišao mađarskim revolucionarnim snagama Lajoša Košuta koji je želeo da odvoji Mađarsku od Austrije. Carska vojska pod komandom hrvatskog bana i feldmaršala Josipa Jelačića, zajedno sa srpskim dobrovoljcima pokušala je bezuspešno da osvoji priobalni deo Dunava. Mađari su tako bombardovali grad sa tvrđave da je nastala opšta bežanija. Svako je bežao prema svojoj nacionalnoj sredini: Srbi prema Kaću, a Nemci prema Futogu. Novi Sad je tom prilikom uništen kao nikada ranije.

 

Petrovaradinska Tvrdjava Fortress

Petrovaradinska Tvrdjava Fortress


Najveću turističku atrakciju čine podzemne vojne galerije, splet prostorija i 16 km dugačkih hodnika u 4 nivoa. Ceo podzemni sistem predstavlja splet saobraćajnih borbenih linija i izgrađen je tako savršeno da vojska i na četvrtom nivou ispod zemlje ima dovod svežeg vazduha,  može da se ogreje, povuče i da za sobom uruši prostor kako bi zaustavio prodor neprijatelja.

 

Petrovaradinska Tvrdjava Fortress

Zaštiti znak tvrđave i samog Novog Sad je Kula sv. Luja sa ,,pijanim satom”, koji je poklon carice Marije Terezije. Nadimak je dobio zbog svoje ćudi da po hladnom vremenu kasni, a na toplom žuri. Još jedna neobičnost sata je da velika kazaljka pokazuje sate, a mala minute, kako bi lađari mogli iz daljine i po lošem vremenu videti koliko je sati. Sat se svakodnevno navija ručno 

Danas je tvrđava centar održavanja brojnih manifestacija. Ovde  se svake godine organizuje Exit, jedan od najvećih festivala jugoistočne Evrope. Pored toga tu se nalazi Muzej grada, atelje, restorani...

Petrovaradinska tvrđava  je najatraktivniji spomenik kulture i istorije ne samo Novog Sada, već ovog dela Srbije.

Kontakt
021-421-811
021-421-812

Related Articles

 

Additional information